🌹داستان آموزنده🌹
نقل است يك روز ملا احمد نراقی در منزلشان برای صرف افطار چیزی نداشتند، عيالش به او ميگويد: چیزی در منزل نيست، برو بيرون و چيزی تهيه كن.
مرحوم نراقی در حاليكه حتي يك فَلس پول سياه هم نداشته است، از منزل بيرون می‌آيد و يكسره به سمت وادی‌السلام نجف برای زيارت اهل قبور ميرود؛ در ميان قبرها قدری می‌نشيند و فاتحه ميخواند تا اينكه آفتاب غروب ميكند و هوا كمكم رو به تاريكی ميرود. در اينحال می‌بيند عده‌ای از اعراب جنازه‌ای را آوردند و قبری برای او حفر نموده و جنازه را در ميان قبر گذاشتند، و رو كردند به من و گفتند: ما برای كاری عجله داريم، اگر امکان دارد شما بقيه کارهای اين جنازه را انجام دهيد و جنازه را گذاردند و رفتند.
مرحوم نراقی ميگويد: من در ميان قبر رفتم كه كفن را باز نموده و صورت او را بر روی خاك بگذارم، و بعد بر روی او خشت نهاده و خاك ریختم؛
ناگهان (مکاشفه‌ای روی داد و) کنار قبر دريچه‌ای دیدم؛ از آن دريچه داخل شدم ديدم باغ بزرگی است که درخت‌هايی سرسبز و به هم آورده و ميوه‌های مختلف و متنوع دارد.
از دَرِ اين باغ يك راهی است بسوی قصر مجللی كه تمام اين راه از سنگ‌ريزه‌های متشكل از جواهرات فرش شده است.
من بی‌اختيار وارد شدم و يكسره بسوی آن قصر رهسپار شدم، ديدم قصر با شكوهي است و خشت‌های آن از جواهرات قيمتی است؛ از پله بالا رفتم، در اطاقی بزرگ وارد شدم، ديدم شخصي در صدر اطاق نشسته و دور تا دور اين اطاق افرادي نشسته‌اند. سلام كردم و نشستم، جواب سلام مرا دادند. بعد ديدم افرادی كه در اطراف اطاق نشسته‌اند از آن شخصی كه در صدر نشسته پيوسته احوالپرسی ميیكنند و از حالات اقوام و بستگان خودشان سؤال مي‌كنند و او پاسخ ميدهد. و آن مرد مسرور به همه سؤالات جواب ميگويد. قدري كه گذشت ناگهان ديدم كه ماري از در وارد شد و يكسره بسمت آن مرد رفت و نيشی زد و برگشت و از اطاق خارج شد.
آن مرد از درد نيش مار، صورتش متغير شد و قدری به هم برآمد، و كمكم حالش عادی و بصورت اوليه برگشت.
سپس باز شروع كردند با يكديگر سخن گفتن و احوالپرسي نمودن و از گزارشات دنيا از آن مرد پرسيدن. ساعتي گذشت ديدم براي مرتبة ديگر، آن مار از در وارد شد و به همان منوال پيشين او را نيش زد و برگشت. آن مرد حالش مضطرب و رنگ چهره‌اش دگرگون شد و سپس به‌حالت عادی برگشت!
ادامه دارد ...