⭕️ آقای روحانی؛ بازهم لازم است زمین بخورید؟!
🔹حسن روحانی و مقامات دولتی طی این چند روز مخالفت های جدی با طرح اخیر مجلس داشته و مدعی شده اند،اعلام توقف اجرای پروتکل الحاقی موجبات ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت خواهد شد. حال آنکه طی هفت سال گذشته که دولت با اعتماد به غرب و تنش زدایی نه تنها اجرای دواطلبانه پروتکل الحاقی را پذیرفته بلکه در برجام نظارت های استثنایی و فراتر از پروتکل الحاقی را پذیرفته و در مقابل امروز شاهد سنگین ترین تحریمهای تاریخ علیه ایران هستیم.همچنین چندی پیش با گزارش کشورهای اروپایی پرونده هسته ای ایران به شورای حکام آژانس رفت و در آنجا نیز قطعنامه ای علیه ایران صادر شد.
🔹آن هم در شرایطی که بنا به گفته ظریف 92 درصد از مجموع بازرسی های آژانس در ایران انجام می شود. بطور متوسط 6 بازرس آژانس در ایران حضور فعال دارند، اخیرا اجازه بازرسی به دومکان جدید هم داده شد اما در مقابل هم علیه ایران قطعنامه صادر شد و هم خرابکاری هایی چون ماجرای نطنز و ترورهایی چون شهادت شهید فخری زاده رخ داد.
🔹از طرفی اگر مروری به تاریخ در دهه هشتاد داشته باشیم، شاهد هستیم در اوج تنش زدایی و پذیرش پروتکل الحاقی اما اروپایی ها نقض عهد کردند که مورد انتقاد حسن روحانی که آن زمان رئیس تیم مذاکره کننده نیز قرار می گیرد.
🔹روحانی در کتاب خاطرات خود با عنوان «امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای» که با هدف دفاع از عملکرد دو سال دیپلماسی دولت اصلاحات در پرونده هسته ای و مذاکرات با سه کشور اروپایی نوشته شده است ، رسما اعتراف می کند که علیرغم پذیرش پروتکل الحاقی و حضور مستمر بازرسان درتأسیسات ایران، اروپا به هیچکدام از تعهداتش عمل نکرد.
🔹حسن روحانی در کتاب « امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای»صفحات ۵۸۰ تا ۵۸۸ می نویسد: «متأسفانه، در مقابل اگر نگوییم هیچ، ایران مابه‌ازای بسیار اندکی دریافت کرد و بارها اقدامات اعتمادساز خود را افزایش داد و تنها در عوض آن، با قول‌های انجام نشده و درخواست‌های بیشتر روبه رو شد. قول‌های سه کشور اروپایی هنوز حتی بررسی هم نشده‌اند.
🔹 تعهد فوریه‌ی ۲۰۰۴ سه کشور اروپایی که به عنوان مابه ازای گسترش تعلیق به مونتاژ و تولید قطعات ارائه شده بود و بر مبنای آن سه کشور متعهد شده بودند که "تلاش فعالانه به عمل آورند تا تلاش‌های ایران در اجلاس ژوئن ۲۰۰۴شورای حکام شناسایی شده، به شکلی که شورا بعد از آن تنها بر مبنای گزارش مدیرکل، هرگاه و اگر براساس رویه‌ی عادی اجرای قرارداد پادمان و پروتکل الحاقی ضروری دانست، عمل کند" تحقق نیافت تا اینکه ایران در نوامبر ۲۰۰۴موافقت نمود تعلیق داوطلبانه‌ی خود را بیشتر گسترش دهد، به نحوی که تأسیسات تبدیل اورانیوم را که به وضوح توسط دبیرخانه‌ی آژانس به عنوان خارج از شمول هرگونه تعریف از "فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی" تعیین شده بود؛ دربرگیرد.
🔹سه کشور اروپایی هنوز به تعهد خود در موافقتنامه‌ی نوامبر ۲۰۰۴پاریس مبنی بر شناسایی "اجرای بدون تبعیض حقوق ایران براساس معاهده‌ی منع گسترش مطابق با تعداتش براساس این معاهده" عمل نکرده‌اند.
🔹 پس از گذشت بیش از سه ماه مذاکره بعد از موافقتنامه‌ی پاریس، آشکار شد که سه کشور اروپای خواهان تطویل مذاکرات و احتمالاً عدم دستیابی به نتیجه مطلوب هستند و بنابراین، نمی‌خواهند در برابر حق غیرقابل انکار ایران برای از سرگیری فعالیت غنی‌سازی تسلیم شوند و انگیزه یا توانایی ارائه‌ی طرح خود درباره‌ی تضمین‌های عینی ماهیت صلح‌آمیز برنامه‌ی هسته‌ای ایران و نیز تضمین‌های محکم درباره‌ی همکاری‌های اقتصادی، فناوری و هسته‌ای و تعهدات محکم درباره‌ی مسائل امنیتی را نیز ندارند.
🔹تعلیق، برای مدت نزدیک به ۲۰ ماه با تمام عواقب اقتصادی و اجتماعی که آثار آن متوجه ملت ایران بوده، حفظ شده است. سه کشور اروپایی در رفع هیچ‌یک از ابعاد گوناگون محدودیت‌های مربوط به دستیابی ایران به فناوری پیشرفته و هسته‌ای موفق نبوده‌اند»