سلام و صبح بخیر مولانا أمیرٱلمؤمنین، حضرت امام علیّ‌بن‌ أبی‌طالب علیه السلام می‌فرمایند: طُوبَىٰ! لِمَنْ أَخْلَصَ ِللّٰهِ، أَلْعِبَاٰدَةَ وَ ٱلْدُّعَاٰءَ، وَ لَمْ يَشْغَلْ قَلْبَهُ بِمَاٰ تَرَىٰ عَيْنَاٰهُ، وَ لَمْ يَنْسَ ذِكْرَ ٱللّهِ بِمَاٰ تَسْمَعُ أُذُنَاٰهُ، وَ لَمْ يَحْزَنْ صَدْرُهُ بِمَاٰ أُعْطِیَ غَيْرُهُ خوشا به حال آن کس! كه عبادت و دعای خویش را براى خداوند متعال خالص گرداند، و دل خود را به آن چه که می‌بيند مشغول نسازد، و آن‌چه را که مى‌شنود موجب فراموشی و غفلت او از ياد خداوند نباشد، و به سبب آن‌چه به ديگران داده شده در سینهٔ او غم و اندوه راه نیابد. (اصول کافی، ج ۲، ص ۱۶) @habib_khoda