✅ حذف حروف عربی از زبان فارسی!!
🔰 اشکال: چون ما در زبان فارسی، برای تلفّظ حروفی مثل «س ث ص و ز ض ظ» و سایر حروف مشابه، تفاوتی قائل نیستیم و همه را به یک شکل تلفّظ می کنیم، نیازی به نوشتن این حروف هم نداریم و یکی از آنها ما را بس است و مابقی می بایست حذف کرد، و چنان این مطلب برایشان بدیهی جلوه کرده که فرمودند: «اصلا نمی فهمم چرا تا حالا این اتفاق نیفتاده! ... ما عرب زبان نیستیم که موقع تلفّظ اینها تفاوتی قائل شویم.»
🔰 اما نقد و بررسی این مطلب:
باید ببینیم با این کار چه به دست آورده و چه از دست می دهیم؟!
اگر دستاوردها نسبت به از دست دادنیها بیشتر باشد، پیشنهاد شما خوب است،
اما اگر عکسِ این باشد، قطعا خیر.
ظاهرا تنها چیزی که با این پیشنهاد به دست می آید این است که نوشتن در زبان فارسی ساده تر شده و غلطهای املایی کمتر، (البته آن هم برای نوآموزان، و الاّ برای کسانیکه یک عمر به سبک فعلیِ نوشتن عادت کرده اند، به سختی این معنا محقق خواهد شد).
⭕️ اما چه چیزهایی را از دست می دهیم و چه مشکلاتی پیش خواهد آمد؟
1️⃣ عدم فهم نثر فارسی قدیم:
کسی که نداند حروفِ «ث، ص، ط، ض، ذ، ظ، ح، ع و غ»، چگونه تلفّظ میشوند، چطور میخواهد نثر قدیم را مطالعه کند؟! قطعا نمیتواند و این مسئله به مرور زمان منجرّ به فقر فرهنگی و ملّی خواهد شد.
2️⃣ عدم فهم متون اسلامی:
نیاز یک مسلمان به مراجعه به متن کتاب آسمانیش و فرامین رهبران الهیش، نیازی غیر قابل انکار است، و حال آنکه با چنین اقدامی، دقیقا اشکال گذشته پیش آمده و حتّی میتواند به مرور زمان، منجر به جدا شدن مسلمانان، از منابع اصیل خود شود، و این مسئله خود مشکلات متعدّدی پدید خواهد آورد!
3️⃣ مشکلات جدّی در معنای واژگان:
اگر مراد نویسنده «غالب» باشد ولی بنویسد «قالب»، معنا بصورت اشتباه به ذهن خواننده منتقل میشود. و همینطور «سَنا و ثَنا»، «حیات و حیاط»، «ذلیل و ظلیل»، «زر و ذر» و...
اگر این حروف بصورت کلی از ادبیات فارسی حذف شوند، فهم مراد نویسندگان مشکل و گاه حتّی ناممکن می شود.
4️⃣ کم شدن زیبایی نوشتار:
تعدّد و تنوّع در حروف الفبا، موجب زیبایی نوشته و چشم نوازی آن میشود و این مطلبی است غیر قابل انکار. خطّ میخی را فرض کنید. آیا نگاه کردن به کتابی که با چنین خطّی نوشته شده، شما را خسته نمی کند؟!
کم بودن حروف الفبا، منجرّ به سرد و بی روح شدن نوشته میشود و خود این مسئله میتواند در کمتر شدن سرانۀ مطالعۀ کشور و رکود علمی مؤثّر باشد.
5️⃣ هزینه زایی بی مورد:
طبیعتا اگر بنا به حذف حروفی از الفبای فارسی باشد، می بایست تمام آثار مکتوب در کشور عوض شود، و این یعنی حداقل می بایست تمام کتب کتابخانه های کشور، از کتابخانۀ ملّی گرفته تا آستان قدس رضوی و...، همگی عوض شوند و برای نگهداری از این حجم عظیمِ کتابِ بلا استفاده، مجدّدا هزینه شود.
6️⃣ تورّم بی مورد علم:
حتّی اگر چنین اقدامی صورت گیرد، باز هم نیاز به مراجعه به متون قدیمی برای پژوهشگران از بین نمی رود و این خود مستلزم شکل گیری رشتۀ تخصصی مطالعۀ متون قدیمی و امثال این است؛ و این هم هزینۀ غیرضروری است و هم تورّم بی جهت علم.
و...
از آنجا این حروف، در زبان عربی تلفّظ میشوند اما در فارسی نه، به راحتی میتوان فهمید که این حروف از زبان عربی به فارسی آمده اند.
💡حال اگر تفاوت گفتار و نوشتار برای ما مشکل ایجاد کرده، برای رفع آن دو راه پیش روی ما هست:
راه اول: حروفی که تلفّظشان نمیکنیم را از ادبیات خود حذف کنیم، که تا کنون ثابت شد این مسئله مفاسد بسیار زیادی داشته و نشدنی می نماید و نه تنها موجب اصلاح خرابیِ اندکِ گوشۀ ابرو نشده، بلکه هر دو چشم را نیز کور میکند.
راه دوم: تلفّظ خود را تغییر دهیم، یعنی ما نیز همچون أعراب، هر حرفی را به شکل واقعی خود تلفّظ کنیم.
گرچه راه دوّم، مفاسد راه اول را ندارد، اما اگر اندکی تأمّل شود، این نیز نشدنی می نماید؛ چراکه عادت زبانی فارس زبانان در گفتار، عدم فرق گذاشتن بین حروف مشابه است، و ترک این عادت کهن و دیرینه نیز مشکلات خود را خواهد داشت.
#شبهه_کده
🌐 @hadibayat