اباعبدالله الحسین(ع) یک کشتی دارند به نام سفینة الحسین(ع). «کُلُّنا سُفُن النجاة و سفینةُ الحسین(ع) اَوسَع و اَسرَع»، هم خیلی زودتر می‌رساند هم خیلی فراگیر است. همه را سوار می‌کند. مهم این است که همراهی‌اش بکنی. حر یک لحظه همراهی کرد، سوار شد. امام حسین(ع) در سفینه‌اش باز است. ناخدای کشتی امام حسین(ع) کیست؟ امیرالمؤمنین(ع). «السلام علی اسم الله الرضی»، ناخداست، خدا نیست. ناخداست، اسم الله است. ناخدایش کی هست؟ امیرالمؤمنین. بادبانش کیست؟ حضرت فاطمه زهرا(س). «سلام هی حتی مطلع الفجر»، این کشتی سفینه الحسین را حضرت فاطمه زهرا(س) قرار است تا مطلع الفجر برساند. در ایام فاطمیه گفتم، سلام فاطمه من. گفتم لیله القدر کی هست؟ فاطمه من. آخر سوره چه می‌گوید؟ می‌گوید آن لیله‌ القدر به سلامت می‌رساند «هی حتی مطلع الفجر»، مطلع الفجر کجاست؟ نگفت فجر یا اشراق. در قرآن مطلع الفجر داریم، فجر داریم، «اشرقت الارض بنور ربها» داریم، گفت «سلام هی حتی مطلع الفجر»، آن سپیده ظهور قبل از ظهور کامل. ان‌شاءالله که انقلاب اسلامی باشد. عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد، انقلاب اسلامی را هر چه می‌زنند قوی‌تر می‌شود. گفتند سپاه فلان است، الان همه مردم از با حجاب و بی‌حجاب، در پروفایلشان نوشته‌اند که «من‌سپاهی‌ام». چقدر جالب است. باران آمد و عده‌ای از عزیزان ما در سیل گرفتار شدند، این آزمایش خدا بود. این طرف قضیه را هم نگاه کنید که چقدر زمین زیبایی خودش را نشان می‌دهد. در روایت داریم قبل از ظهور زمین زیبایی‌های خودش را نشان می‌دهد. ان‌شاءالله این انقلاب ما مطلع الفجر ظهور حضرت باشد. زمان تولد امام حسین(ع) امروز مادری خوشحال شد، فردا هم مادری خوشحال می‌شود، پس فردا هم مادری خوشحال می‌شود. امروز فاطمه زهرا(س) خوشحال شد، فردا حضرت ام البنین خوشحال می‌شود، پس فردا حضرت شهربانو (افتخار ما ایرانیان) خوشحال می‌شود. در دو تا از این خوشحالی‌ها به علت خوشحالی زیاد، اشک و آه هم بود. امروز فاطمه زهرا(س) وقتی که قنداقه حضرت اباعبدلله را به‌ ایشان می‌دهند، اول پیامبر این را فرمودند که متن روایت است، این روایت از امام رضا(ع) است که از امام سجاد(ع) نقل می‌کنند، که تا پیامبر قنداقه را به دست دخترشان حضرت فاطمه زهرا(س) دادند فرمودند: «أَشْهَدُ أَنَّكَ طُهْرٌ طاهِرٌ مُطَهَّرٌ مِنْ طُهْرٍ طاهِرٍ مُطَهَّرٍ»، حسین جان، شهادت می‌دهم تو پاکی، از یک مادر پاک، از فاطمه عزیز هستی. حضرت فاطمه زهرا(س) نزد پیامبر اکرم(ص) نشستند، بابا جان اسمش را چه بگذاریم؟ حضرت فرمودند: خدا اسمش را حسین گذاشته است. خدا به من فرمود«علی منک هارون من موسی»، رسول من، علی به نسبت تو مثل هارون نسبت به موسی است. «سم ابنک هذا به اسم ابن هارون»، اسم هارون من را که علی باشد، اسم پسر هارون بگذار. پیامبر فرمود خدایا اسم پسر هارون چه بود؟ خدا فرمود شبیر. پیامبر فرمود «هذا لسان عربی»، من ‌زبانم عربی هست، آن عبری هست. شبیر به عربی چه می‌شود؟ خدا فرمود "حسین". پیامبر به فاطمه(س) فرمودند: فاطمه جان اسمش را حسین می‌گذاریم. حضرت فاطمه(س) گفتند چشم بابا. تا پیامبر خواستند قنداق را به حضرت فاطمه زهرا(س) بدهند، گریه کردند. «فاطمه جان دوستش داری؟»، حضرت فاطمه زهرا(س) فرموند: «قره عینی و ثمره فوادی»، در حدیث شریف کسا آمده است که تا امام حسین(ع) وارد شدند و گفتند: «السلام علیک یا اماه»، حضرت فاطمه زهرا(س) نفرمودند: «سلام علیک»، فرمودند: «السلام علیک یا قره عینی و ثمره فوادی»، نور چشم من و ثمره زندگی من است. پیامبر اکرم(ص) شروع به گریه کردند. حضرت زهرا(س) علت را جویا شدند. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: همین الان جرائیل نازل شد، به تو سلام رساند، «أنّ اللّه يبشّرك بغلام تقتله امتي من بعدي»، دخترم فاطمه، امت من این پسر تو را به شهادت می­رسانند، «تقتله امتی من بعدی»، اینجا بود که فاطمه زهرا بلند بلند گریه کردند. شادی­شان در گریه‌هایشان بوده. امام حسین این شکلی است. در زیارت امام حسین علیه السلام می­خوانیم؛ «السلام علی من بکا علیه اهل الجنه»، سلام بر آن آقایی که اهل بهشت در اوج سرور (می­دانید که ما در بهشت غم و غصه نداریم) در اوج سرور برایش گریه می­کنند. در اوج سرور، یعنی دارند می­خندند، شادند، قلبشان شاد است، اما چشم‌هایشان پر از اشک است. امام حسین این شکلی است، یعنی فرم امام حسین اینطوری است. گریه بر امام حسین نوعی سرور مؤمنین است.