✍دلنوشته ای از هادی نجفی منتشر شده در ایام فتنه ۸۸. سالها از ارتحال معمار کبیر انقلاب می گذرد و امروز در زمان حاکمیت رسمی اسلام به رهبری خامنه ای عزیز، سلاله فاطمه و علی، دوباره بیرق فتنه جمل و صفیّن در دستان طلحه و زبیر های انقلاب و معاویه های دوران بر افراشته شده‌است؛ پیران نفاق، نقابِ سی ساله از رخ کشیده و شمشیر از رو بسته اند. مردم که خاطره تلخِ فریب امت علی بدست عمروعاص را خوانده اند، همواره گفته اند: ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند و نخواهیم گذاشت شرایطی پیش آید که نسل های آینده از ما بیزاری جویند و اعلام کنند: ما اهل ایران نیستیم / علی تنها بماند. اما عده ای از خواصِ مدعی و عافیت طلب در سکوت مرگ فرو رفته اند... امروز گویی این علیست که با دلی پر خون بر دروازه کوفه ایستاده است و صدا می زند: کجایند برادرانم... کجایند عمار ها؟ کجایند آنها که با مرگ پیمان بسته اند؟ کجایند...؟ 🔸 @hadinajafi