چشمانم پر از اشک می شود، زمانی که می بینم که تو با وجود آن همه بدی ای که من کردم، باز هم به من لطف و محبت داری و باز هم مرا از درگاه خودت بیرون نمی کنی. خدای من، تو چقدر بخشنده ای؟ تو چقدر مهربانی؟ مگر می شود در حق کسی اینقدر بدی کرد و باز او از آن بدی ها بگذرد و آنها را نادیده بگیرد؟