وقتی که بچه بودم، پروازِ یک بادبادک می‌بردت از بام‌های سحرخیزیِ پلک تا نارنج‌زارانِ خورشید. وقتی که بچه بودم در هر هزاران و یک شب یک قصه بس بود تا خواب و بیداریِ خوابناکت سرشار باشد. آه، آن روزهای رنگین آه، آن روزهای کوتاه آه، آن روزهای رنگین آه، آن فاصله های های کوتاه... ✍ زنده یاد اسماعیل خویی 🗣 زنده یاد فرهاد مهراد #حدیث_دل 🍁