"شه، چو عجز آن حكيمان را بديد پا برهنه جانب مسجد دويد " شاه همينكه پي برد كه حكيمان در علاج بيماري كنيزك ناتوان و عاجز هستند، پاي برهنه به سوي مسجد شتافت . انقروي معتقد است كه منظور از پابرهنه در اينجا گذشتن از دنيا و آخرت و رسيدن به مرتبه محو و فناست.اما فروزانفر می گوید که پا برهنه دویدن حاکی از شدت اضطراب و نگرانی ای است که شخص فرصت پوشیدن کفش هم پیدا نمی کند ، (مثنوی معنوی دفتر اول بیت ۵۵ تفسیر ، آقای کریم زمانی) #حدیث_دل 🍁