❗️انسان بدلیل مدنی بالطبع بودن و عشق به در اجتماع بودن در او نهفته است موجودی اجتماعی هست، و به دلیل نیازهای متنوع و فراوانی که داره،نمی تواند بدون کمک گرفتن از دیگران به آنها برسد. 🔺و بغیر از این موارد تنهایی آزارش میده و باعث کسل شدن فرد میشود،و زمان‌هایی که در بین دوستان هست احساس آرامش می‌کند، و غالبا در مواجه با مشکلات به وسیله درد دل کردن و حرف زدن با بقیه تسلی خاطر پیدا میکنه، به همین دلایل انسان رو نمی‌شود از زندگی در اجتماع جدا کرد. چون باعث بسیاری از بیماری های روحی روانی همین دوری از اجتماع هست. ⚠️زندگى اجتماعى نيز خالى از آسيب ها نيست، زيرا اگر انسان دوستان مناسبى را براى خود انتخاب نكند چه بسا ضررهايى از دوستان متحمل مى شود كه بيش از زيان هاى زندگى فردى است. به همين دليل پيشوايان بزرگ دين همواره در اين موضوع هشدار داده وروشن ساخته اند با چه كسانى مى توان معاشر و مصاحب شد و با چه كسانى نمى توان معاشرت كرد. ما در اینجا به یک نمونه کوچک از این سفارشات اشاره می کنیم: 🔅امیرالمؤمنین علیه‌ السلام: 🍀ای فرزندم از دوستی با نادان بپرهیز، زیرا او می خواهد به تو سود برساند ولی زیان می رساند، از دوستی با بخیل اجتناب کن زیرا هنگام شدیدترین حاجت تو را رها می سازد، و از دوستی با بد کار بر حذر باش زیرا تو را به چیز کمی می فروشد، و از دوستی با دروغگو بپرهیز زیرا او مانند سراب است، دور را به تو نزدیک و نزدیک را به تو دور می نمایاند 📙نهج البلاغه،ترجمه دشتى،صفحه 633 🆔👉 @Hadith_negasht