. ⪻ روزه و شـفاعـت پیـامبـر اکـرم(ص) (ﷺ) به ماه شعبان، علاقه بسيارى داشت و آن را ماه خود مى‌خواند.(۱) سيره ايشان و اهل بيت پاك و مطهّرشان در روزه داشتن بسيارى از روزهاى آن نيز نشان دهنده استحباب مؤكّد روزه دارى آن است. ⩴ روزه داشتن همه روزهاى شعبان و متّصل كردن آن به روزه‌هاى ماه رمضان نيز نيكو و بدون مشكل شرعى است، چنان كه روزه نگرفتن همه يا چند روز از شعبان نيز حرمت شرعى ندارد و حتّى ممكن است توصيه كردنى باشد؛ زيرا موجب پرهيز از واجب دانستن روزه آن و برابر دانستنش با ماه مبارك رمضان مى‌شود. ✧ـ به نقل از سماعة بن مهران ـ : از در باره روزه شعبان پرسيدم؟ فرمود:«نيكوست». گفتم: روزه پيامبر خدا صلى‌اللّه عليه و آله چگونه بود؟ فرمود: «برخى روزها را روزه مى‌‏گرفت و برخى را نمى‌‏گرفت».(۲) ⁜ احاديث شيعى در اين اختيار و آزادى عمل، صريح اند. بر اين پايه، هر چند روزه ماه شعبان واجب نيست، امّا به جاى آوردنِ استحبابى آن براى كسانى كه توان اين كار را دارند، پيروى از سنّت پيامبر خدا(ص) و تأسّى به خاندان مطهّر ايشان است و از اين رو توصيه مى شود. ا - - - - - ۱) شَعبانُ شَهري و رَمَضانُ شَهرُ اللّهِ فَمَن صامَ شَهري كُنتُ لَهُ شَفيعا يَومَ القِيامَةِ؛ شعبان، ماه من و رمضان ماه خداوند است. هر كه ماه مرا روزه بدارد، در روز قيامت شفيع او خواهم بود . بحار الأنوار، ج۹۷، ص۸۳ ۲) بحار الأنوار، ج۹۷ ص۷۷ ح۳۷ 📗 سیره پیامبر خاتم صلّی‌الله علیه وآله ج۵، ص۲۹۳ @hadithnet | معارف حدیث