🔹آیت الله حائری شیرازی (رحمت الله علیه)🔹 🔸مسئولیت و احساس مسئولیت🔸 مسئولیت مثل آبگیره دَلو چاه است. شما هر قدر آبگیره را بزرگتر انتخاب کنید، آب بیشتری از چاه می‌کشید. احساس مسئولیت نیز، «بند و طناب دَلو» است. خصوصیت «طناب» تابیده شدن و محکم بودن است. رجایی و بنی صدر را مقایسه کنید؛ هر دو رئیس جمهور شدند. آقای رجایی این مسئولیت را بالا کشید امّا «طناب» دَلوش پاره نشد. چرا؟ چون در زندان ساواک، با صبر و شکیبایی طناب را تابانده و محکم کرده بود. زمانی که رجایی شلاق می‌خورد، بنی‌صدر در اروپا، در ناز و نعمت به سر می‌برد. بنی صدر طنابش خوب تابیده نشده بود. این بود که دَلو بنی‌صدر طاقت آبگیرۀ بزرگی مثل ریاست جمهوری را نداشت و زود پاره شد. در شریعت هم همین قاعده جاری است. بچه هرقدر رشد می‌کند، دلوش بزرگتر می‌شود به بلوغ که می‌رسد، غریزه جنسی او بیدار شده است، پس طنابی که او را بالا می‌کشد، باید از قبل تابانده شده باشد یعنی پیش از بلوغ جسمی، عقلش، صبرش بر گناه، بلندنظری و بزرگمنشی‌اش رشد کرده باشد. @haerishirazi