🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸بریدن از یکی= بُریدن از همه🔸 ▫️ نگاه‎ کنید به این قسمت از دعای رجبیه: اللهُمَّ إنّی أسئَلُکَ بِالمَولُودَینِ فی رَجَب مُحَمَّد بنِ عَلی الثّانِی وَ ابنَهُ عَلی بنِ مُحَمَّد المُنتَجَب الدعَاء ... چرا نمیگوید: أسئَلُکَ «بِالمَوالیدِ» بِالرَّجَب امِیر‎المُؤمِنِین؟ چرا [با وجودیکه ولادت حضرت علی نیز در ماه رجب است اما] اسم امیرالمومنین را نمی برد؟ می خواهد بگوید این دو مولود، موقعیتی دارند که اگر فراموش بشوند خطرناک است. ⛓ چون اینها حلقه‌ی زنجیرند، جزء سلسله ی امامت‎اند، وقتی سلسله کار می کند، جمیع حلقات، جزء ضروری هستند. حذف «یک» حلقه یعنی حذف «جمیع‎». این مهم است. وقتی «سلسله بِما انّهُ سلسله» مطرح شد، حذف یک حلقه با حذف جمیع، هیچ فرقی نمی کند. مثلاً شما می خواهید با یک زنجیری آب بکشید. دلو را سر زنجیر می کنید و به انتهای چاه می فرستید؛ این چاه، صد و پنجاه متر است. این زنجیر هم هر حلقه‎اش یک سانتیمتر است. هر متر، صد حلقه است. یعنی پانزده هزار حلقه می شود. اگر از این پانزده هزار حلقه، چهارده هزار و نهصد و نود و نه حلقه آن، محکم باشد و فقط یکی از آنها پاره شود، آب بالا نمی آید. دلو هم با آن قسمت از زنجیر می رود ته چاه! ▫️ صد و‎ بیست ‎چهار‎ هزار پیغمبر، به عنوان «سلسله» مطرح هستند. وقتی بعنوان سلسله‎ مطرح هستند، حذف «یکی» با حذف «جمیع» هیچ فرقی نمی کند! به همین‎دلیل می گوید: لانُفَرِّقُ بَینَ أحَدٍ مَن رُسُلِه. ▫️ حالا کار زمانی مشکل می شود که مومنین هم مثل سلسله انبیاء می‌شوند، یعنی آنها هم جزء سلسله می شوند. لذا تفرق از یکی، تفرق از جمیع خواهد بود. ▫️ این روایت امام صادق(ع) را ببینید: مفضل می گوید در خدمت امام صادق (ع) بودم. حضرت فرمود: وقتی دو نفر از شیعیان من با هم قهر میکنند إنّی ابرَاءُ مِنهُما وَ العَنهُما: من به هر دو نفر لعن میکنم و از هر دو نفرشان بیزاری می جویم! [یعنی] ارتباطم با هر دو نفر قطع میشود! گفتم: این دو که از هم قهرند، یک نفرشان مقصّر است، یک نفر دیگر بی‌تقصیر است. شما هم مقصّر و هم بی تقصیر را با هم لعن میکنید؟! آنکه بی تقصیر است چکار کرده؟! حضرت فرمود: انتظار دارم بی تقصیر پیش مقصر برود و بگوید: یا أخِی! أنا الظّالِم حتّی یقطَع التّهاجِر! بگوید: ای برادر، من ظالم هستم تا نزاع تمام شود! باید این کار را بکند. ▫️ این انتظار امام صادق (ع) برای چیست؟ بی‌تقصیر (مظلوم) چرا نباید از مقصر (ظالم) بِبُرَد؟ چون مسئله، مسئله شخصی است. مسئله‌ی اعتقادی نیست. در مسائل اعتقادی، گاهی تبرّی خودش جزء وظایف شرعیه می‌شود. اما در مسائل شخصی، این تبرّی درست نیست. چرا؟ چون مؤمنین، یک مجموعه‌ی به هم پیوسته‎اند، یک سلسله‎اند؛ از یک نفرشان بُریدی یعنی از همه بُریدی! [به همین دلیل است که] امام صادق (ع) می فرماید: اگر از او بُریدی، از من بُریدی! ▫️شبیه نماز جماعتی است که شما به وسیله یکی از مؤمنین، متّصل به جماعت هستید. اگر از ایشان بریدی، از جماعت می بُری [و نماز جماعتت از بین می رود]. می گوید همه مؤمنین، واسطه اتّصال همدیگر [به ائمه و خداوند] هستند. ▫️«وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاء بَعْضٍ» یعنی اگر ولایتت با یک نفر از مومنین قطع شد؛ با همه‎اش قطع شده است. @haerishirazi