برای بشر مدرن هرچیزی که ایجاد فراموشی کند ارزش دارد ؛ از جمله سینما و فیلم که باعث شده انسان با شریک شدن در تجربه های شخصی دیگران خود را فراموش کند و لذت ببرد‌... عارضه ی اثر فراموشی، لذت و هیجان است. نقطه ی مقابل فراموشی یادآوری است که مفهوم دینی آن "ذکر" است.‏وذکرهمان است که به انسان یادآوری کرده ومتذکر حقایق می شود؛ چه بودن وچگونه بودن را یادآوری میکند. درمفاهیم دینی ، انسانِ حقیقی کسی است که اهل ذکر است . حتی درفقه هرچیزی که ارمغانش فراموشی باشد ، مذمت شده یاحتی حرام دانسته شده است ؛ از مسکرات (مست کننده ها) تاموسیقی هایی که حالت تفکر و وقار راخدشه دار کنند. (برشی از کتاب ماجرای فکر آوینی) https://eitaa.com/joinchat/927269071Cdc5cc29912