استاد صفرعلیزاده : ✅نحوه توسل بر چند قسم است، 1⃣گاه توسل به گونه ای است که در دعا خدا را می خوانیم تا به عظمت پیامبران و اولیاء انسان را کمک نماید. 2⃣و گاهی از پیامبران و اولیاء می خواهیم که چون آنان در پیشگاه خداوند از مقام بلندی برخوردار می باشند از خدا بخواهند که به انسان کمک نماید. 3⃣و مرحله سوم این است که از پیامبران و اولیاء می خواهیم که مشکل را برطرف نمایند. 👈 بدون تردید دو مرحله نخست نه تنها با توحید ناسازگاری ندارد که عین توحید است و اگر کسی آن دو را انکار کند یا مغرض است و یا نادان. 🚨 و امّا مرحله سوّم دو صورت دارد، 👈 اگر گوینده این سخن پیامبران و اولیاء را موجود مستقل و در عرض خدا بداند شرک است 👈 و اگر از این جهت متوسل می شود که خداوند به آنان اجازه داده و این مقام را بخشیده است; در این صورت مثل دو قسم نخست هیچ گونه اشکالی ندارد. 👈 پس توسل در یک صورت اشکال دارد و در دو صورت دیگر هیچ گونه اشکالی ندارد. آیا به خاطر این یک قسمت شایسته است که به صورت کلّی آن را انکار و شرک بدانیم؟ آیا صرف عدم آگاهی می توان یک امر معنوی را که نقش زیادی در گرایش مسلمانان به ویژه جوانان به مسائل معنوی و الهی دارد انکار نمود؟