به نظر من... اینکه میگن «تو عصبانیت حلوا خیرات نمی کنن» همش برای توجیه کردن حرفاییه که اون موقع زدن‌وموقعیتشون به خطر افتاده. آدما توی عصبانیت حرفایی رو میزنن که همیشه بهشون فکر کردن.. حرفایی که اعتقادشونه حرفایی که هی با خودشون درباره ی شما تکرار کردن. حرفایی که باورشون دارن. اگر کسی حتی توی عصبانیت وسط داد و بیداداش...! هنوزم حرفاش بوی دوست داشتن می داد اون آدم از ته قلبش شما رو دوست داره ... ... . ‌|حُــــــرّْ‌|