‍ 💠حکایت رمیله💠 برسى رحمه الله در كتاب «مشارق الأنوار» نقل كرده است: امير المؤمنين عليه السلام به رميله - كه يكى از شيعيان خاصّ آن حضرت است و مريض شده بود - فرمود: اى رميله ؛ دچار تب شديدى شدى سپس مقدارى سبكى احساس كردى و به مسجد براى نماز آمدى؟ گفت: بلى اى سرور من ؛ از كجا دانستى؟ فرمود: يا رميلة؛ ما من مؤمن ولا مؤمنة يمرض إلّا مرضنا لمرضه، ولا حزن إلّا حزنّا لحزنه، ولا دعا إلّا آمنّا لدعائه، ولا سكت إلّا دعونا له، ولامؤمن ولامؤمنة في المشارق والمغارب إلّا ونحن معه. اى رميله ؛ زن و مرد مؤمنى نيست كه مريض شود مگر اينكه ما به خاطر مريضى او مريض مى شويم، و هرگاه محزون گردد مابه خاطر حزن او محزون مى شويم، و هر زمان دعا كند ما به دعاى او آمين مى گوئيم، و وقتى ساكت باشد ما براى او دعا مى كنيم، و هر كجا در مشرق و مغرب مرد و زن مؤمنى باشد ما با او هستيم. 📚 مشارق الأنوار: ۷۷، بحار الأنوار: ۱۵۴/۲۶ ح ۴۳ و ۱۴۰/۲۶ ح ۱۱ (با كمى اختلاف) به نقل از بصائر الدرجات: ۲۵۹ ح ۱، مدينة المعاجز: ۱۷۵/۲ و۱۷۶ ح ۴۷۹ و ۴۸۰. 🆔 @hajfathi_ir