📚 نظر مرحوم مقرم درباره اشعار منسوب به حضرت ام البنین علیهاالسلام #بخش_دوم 🔻او در ادامه می نویسد: امّ البنین معارف الهی و آداب محمّدی را دربالاترین درجه یقین از امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام و از حسین بن علی علیه السّلام اقتباس کرده و از او چیزی سر نمی‌زند که بر خلاف شریعت باشد. بدیهی است که زن برای ندبه بر عزیز خود بایددر خانه بنشیند واز رؤیت اجانب، محفوظ باشد. اگر امام سجّادعلیه السّلام به ابی خالد کابلی که از باز بودن در خانه تعجّب می‌کند، به ایشان می‌فرماید: کنیزی خارج شد و نمی‌داند که باید در را ببندد، پس برای دختران پیامبر جائز نیست که خارج شوند. کسی که در خانه آنها تربیت شده از طریق آنها منحرف نمی‌شود و تشکیک در تعدّی از حدود الهی امکان ندارد. امّا فاطمه زهرا علیها السّلام به تحقیق شیوخ مدینه او را مجبور کردند به بقیع برود و بر پدرش صلّی اللّه علیه و آله ندبه کند، لذا امیر المؤمنین خانه‌ای از تنه نخل ساختند به نام «بیت الأحزان» که فاطمه زهرا علیها السّلام در آن بیت می‌نشستند. مورّخین نیز نقل نکرده‌اند که مردم برای شنیدن ندبه، اجتماع می‌کردند. زن زمانی در قبرستان بر عزیز خود می‌گرید که آنجا مدفون باشد و أحدی نقل نکرده است که پس از دفن در قبرستان دیگری گریه کنند و در تمامی زمانه‌ها این عادت یکسان است. اینکه ابوالفرج رفتن ام البنین به بقیع را ذکر می‌کند افتراء واضحی است که شاهدی بر آن وجود ندارد و حد اکثر رقّت قلب مروان بن حکم و جاری شدن اشک اورا دلالت می‌کند در حالی که مروان بن حکم از قتل حسین علیه السّلام شادمان بود واظهار فرح و شماتت می‌کرد. @hakakiashk