جایزه داستانی محمود حکیمی
هر دویش هم خوب است. هم آن شلوغی هیئت رایت العباس و موج‌الحسین لازم است هم این خلوتی روضه‌های خانگی. تنها چیزی که این وسط مهم است، اخلاص است. آدم خودش را درست خرج امام حسین کند. حالا شاید یکی بیاید و بگوید داری حرف‌های بزرگتر از اندازه‌ات به زبان می‌آوری. نمی‌گویم اشتباه می‌کند. من به شخصه هیچ ادعایی در خوب بودن ندارم. بگذریم. این مقدمه مهم، برای یک مسئله مهم بود. برای من حکم همان روضه خانگی را دارد. من توقع ندارم دیگران در اهمیتش مقاله و یادداشت بنویسند. توقع ندارم فلان موسسه و نهاد دولتی و حکومتی پا پیش بگذارد. این را من شروع کردم و از کمک همه دوستانی که بخواهند در این مسیر به ما کمک کنند، خوشحال می‌شوم. شاید خیلی‌ از اهل ادبیات متوجه حضور این جشنواره نشوند. شاید هیچ‌وقت خبرش تیتر هیچ روزنامه‌ای نشود، شاید تعداد شرکت‌کنندگانش خیلی کم باشد اما من روی اخلاص آدم‌هایی که قرار است در این جشنواره شرکت کنند، حساب ویژه باز کرده‌ام. در عکس‌ها چند نکته مربوط به جشنواره را مفصل‌تر توضیح دادم. کانال اطلاع‌رسانی جایزه محمود حکیمی @hakimiaward