‍‍ 💈 شاخصه های عبودیت 💈 ‍‍ گاهی افرادی می گویند خود عمل مهم است و فرقی ندارد با چه نیتی انجام شود و برخی بالعکس افراد اول می گویند نیتت درست باشد یا به قول امروزی ها دلت پاک باشد، حال فرقی ندارد کار او مطابق سنت الهی باشد یا نباشد و افرادی هم هستند که توجه به اهمیت افعال خود دارند ولی از نیت و مطابقت سنت یا یکی از این دو غافل است. دیندار واقعی کسی است که اولا کار خود را با نیت درست انجام می دهد و حرف و کار و حرکاتش بخاطر دیده شدن و ریا و چشم هم چشمی و... نیست. ثانیا به این نکته توجه دارد که کار او مطابق سنت الهی باشد و مخالف سنت نباشد؛ مثلا به خیال خود با نیت پاک از کسی دزدی می کند و به افراد فقیر می دهد یا با نیت پاک از راه قمار و حرام پول برای افراد بی بضاعت جمع می کند، در این مثال ها اگر چه فرد نیت درستی دارد ولی کار او مخالف سنت الهی است و این کار در منظر خدا درست نیست گرچه شخص در ظاهر کار درستی انجام می دهد. ثالثا دیندار حقیقی کسی است که هم نیت او درست و الهی است و هم فعل و کار او مطابق سنت الهی است و هم در زندگی خود توجه به اهمیت ها دارد. این مرحله در رشد و تعالی انسان خیلی مسئله ی مهمی است و بیشتر افراد به این نکته توجه نمی کنند و کارشان گرچه عبادت است ولی عبودیت نیست و آنچه انسان را بالا می برد عبودیت است نه عبادت. عبادت این است که دو مرحله اول رعایت شود؛ یعنی کار شخص با نیت الهی و مطابق سنت الهی باشد ولی آنچه انسان را وارد مرحله عبودیت می کند توجه به نکته سوم است. به عنوان مثال شخصی که نماز و روزه و خمس و زکات و ... را به خوبی انجام می دهد ولی به این نکته توجه ندارد که کدام کار در این لحظه اهمیت بالایی دارد. امیر المومنین علیه السلام در حال نماز بودند، او وقتی نماز میخواند از تمام هستی بریده می شود و غرق در عبادت خدا می گردد، ولی با تمام حالت عرفانی خود در نماز وقتی فقیری وارد مسجد می شود و درخواست کمک می کند، اهمیت کمک کردن به سائل را بیشتر از توجه در نماز می داند و با اشاره و در حال رکوع انگشتر خود را به سائل می دهد. اگر او انگشتر خود را انفاق نمی کرد گناهی نکرده بود و نمازش عبادت بود و ثواب داشت ولی چون توجه به اهمیت ها دارد نماز او به عبودیت تبدیل می شود و ما در این نکته مشکل اساسی داریم و می گوییم حالا بذار نماز بخونیم یا یک کس دیگری پیدا میشود و کمک میکند ولی کسی که توجه به اهمیت ها دارد خود را اسیر عبادت ها نمی کند و مهم ترین کار را در هر لحظه انجام می دهد گرچه در ظاهر مردم بگویند عبادت خود را انجام نداد. اتفاقا الان یک عده می گویند شما می گویید حضرت علی علیه السلام تمام حواسش به خدا است، پس چگونه است که حواسش به فقیر بوده است!؟ در حالیکه آنها از این فرمول مذکور غافل هستند و نمی دانند حضرت امیر در همه ی حالات خود توجه به اهمیت ها دارد و خود را اسیر عبادت ظاهری نمی کند و در حال نماز که عبادت است، عبادت مهمتری را در قالب زکات انجام می دهد و این نشانه ی عبودیت و رشد و فلاح است. ______________  (انما ولیکم الله و رسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلوه و یوتون الزکوه و همراکعون) آیه ۵۵ سوره مائده این آیه مبارکه به اتفاق مفسرین عامه و خاصه در شان علی (ع) نازل شده است، و آن حضرت بوده که در حال رکوع زکات و صدقه داده است. 📝کانال شیخ فرهاد فتحی↙️ https://eitaa.com/joinchat/1246560365Ca5e65155c1