فردی به جهالت تصور می کند که فرد دیگری گناهی کرده که مستحق مرگ است و از قرار هم به جهالت تصور کرده که خود او باید حکم را اجرا کند. از این رو قمه ای را در دست می‌گیرد و به سمت او حرکت می کند‌ در این شرایط تکلیف چیست؟ پیداست که منشأ این اقدام، جهالت است. اما آیا هیچ کس می پذیرد که در چنین شرایطی تنها اقدام این باشد که در کنار او راه برویم و در این فاصله تلاش کنیم جهل او را برطرف کنیم؟ خیر طبعا در این شرایط به دو اقدام موازی نیاز است. اقدام قانونی برای جلوگیری از حرکت او و اقدام علمی و فرهنگی جهت آگاه سازی. برخی از دوستان دوباره از دیشب شروع کرده اند به انتشار این برداشت خودشان از مواضع رهبری که از آنجایی که ایشان، منشأ بی حجابی را جهالت دانسته اند، پس اقتضا این است که کار فرهنگی و آگاه سازانه انجام دهیم و از قرار هم این فرمایش را به نحوی تفسیر می کنند که از قانون رفع ید کنند. حال آنکه رهبری هم حرام سیاسی و جهالت و هم محدودیت شرعی و قانونی را توأمان مطرح فرمودند. حتی اگر رهبری از قانون هم سخن نگفته بودند، باز اقتضای فرمایش ایشان و اقتضای عقلانیت اجتماعی، رفع ید از قانون نیست. این فرمایش رهبری ایجاب می کند که در مقابل یک اختلال فرهنگی ترکیبی، راهکارهای ترکیبی قانونی، علمی و فرهنگی به کار گرفته شود. ☘️کانال تحلیل های اقتصادی دکترحمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi