یک شرکت آمریکایی به مردم این کشور گفته که اگر اسم خودتان رو عوض کنید و اسم شرکت را روی خودتان بگذارید، تا آخر عمر می توانید ساندویچ رایگان دریافت کنید. در عرض ۹۶ ساعت، ۱۰ هزار نفر اعلام آمادگی کرده اند. طبعا اگر زمان ثبت نام بیشتر بود یا شرکت های دیگری هم در این ماجرا حاضر می شدند و تبلیغات بیشتری رخ می داد، صدها هزار یا حتی میلیون ها آمریکایی در این ماجرا شرکت می کردند. برخی احتمالا خواهند گفت: آمریکایی ها عاشق هیجان هستند. به عبارت ديگر اين افراد متاثر از برخی از نظریه سازان غربی، هر عامل هویت بخش و جامعه سازی را کم اهمیت تر از عناصری چون هیجان و تفریح می دانند و چالش بی هویتی و بی اجتماع بودن را به هیچ وجه حائز اهمیت نمی دانند. لذا اینکه فرد، یکی از مهمترین عناصر هویتی خودش یعنی نام را فدای هیجان ناشی از ساندویچ خوردن کند در نگاه اینها اصلا اهمیتی ندارد. اما آیا مسئله، هیجان است؟ به نظر می رسد که باید به این منظرگاه لوکس (ارزش هیجانات) چندان ضریب نداد. مردم این کشور هر چه هم بی هویت شده باشند، اینقدر از خودپرستی رها نشده اند که نام خود را به همین سادگی عوض کنند و نام شرکت ساندویچ سازی را انتخاب کنند. اسامی هیجان آورتری وجود دارد که بر روی خود بگذارند. نام اسامه بن لادن یا یکی از شگفت انگیزان هالیوودی هیجان آورتر است. اما چرا این ها را انتخاب نمی کنند؟ پاسخ این است: میلیون ها نفر از مردم آمریکا ساندویچ می خواهند و گرسنه اند. و آمار اقتصادی هم این را تایید می کند. ☘️کانال تحلیل های اقتصادی دکترحمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi