ز نظر حقوقی بی اعتبار است. ✔️ ثانیاً: اعلامیه بالفور به خاطر تجاوز به حقوق طبیعی و قانونی ملت فلسطین بی اعتبار است، خواه اینکه خواست آن ایجاد یک حکومت صهیونیستی باشد یا صرفاً تلاشی در جهت ایجاد یک وطن ملی برای یهودیان. 🔷 بی اعتباری اعلامیه بالفور به خاطر ارتباط آن با مسأله قیمومیت فلسطین مضاعف می شود؛ جامعه ملل و دولت بریتانیا از نظر حقوقی هیچ گونه قدرتی نداشتند که بتوانند سرزمین فلسطین را واگذار کنند و به یهودیان حقوق سیاسی یا کشوری اعطا و در عین حال حاکمیت مردم فلسطین، حقوق طبیعی استقلال و خود مختاری آن ها را نقض کنند. 🔷 لذا از آن جایی که حکم قیمومیت بدون داشتن هرگونه مجوزی، حقوقی را برای یهودیان بیگانه در فلسطین به رسمیت شناخت، کان لم یکن شمرده می شود . 🟦 تناقض اعلامیه قیمومیت با مفاد ماده 22 میثاق جامعه ملل 🔵 ناهمخوانی قیمومیت فلسطین از نظر لفظی و معنایی با ماده 22 میثاق جامعه ملل که خود موجد آن است، بی اعتباری آن را بیشتر نمایان می¬کند. ناهمخوانی مزبور در موارد ذیل است: 🔵 میثاق جامعه ملل، قیمومیت را بهترین راه جهت تأمین توسعه و پیشرفت و رفاه مردم سرزمین های تحت قیمومیت دانسته است. 🔵 درحالی که قیمومیت فلسطین به خاطر رفاه و پیشرفت ملت فلسطین صورت نگرفت. حکم قیمومیت استقرار وطنی ملی برای قومی بیگانه را بر خلاف حقوق و خواست مردم فلسطین تدارک دید و زمینه ساز تشکیل وطن ملی یهود در فلسطین و تسهیل مهاجرت یهودیان به آن کشور شد. 🔵 قیمومیت فلسطین با مفهوم خاص قیمومیت در ماده 22 میثاق جامعه ملل درباره کشورهایی که از امپراتوری عثمانی در پایان جنگ جهانی اول جدا شدند نیز مغایرت دارد. 🔵 هدف قیمومیت برای این کشورها این بود که قیمومیت به انجام مشاوره و همکاری موقت محدود شود. در حالی که مردم فلسطین در آن زمان از نظر سطح فرهنگ و تمدن از بسیاری از کشورهای عضو جامعه ملل پایین تر و عقب مانده تر نبودند. 🔵 از این بدتر این که به کشور قیم قدرت کامل قانون گذاری و اداری دادند که این خود انحرافی فاحش از هدف قیمومیت مندرج درمیثاق بود. 🔵 اعطای قیمومیت فلسطین به کشور بریتانیا خلاف میثاق جامعه ملل بود. زیرا مطابق مقررات ماده 22 رضایت و خواست مردم سرزمین قیمومی در انتخاب قیم امر قابل ملاحظه ای بود که درآن قضیه نادیده گرفته شد. 🟦 پایان قیمومیت و اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی 🔵 قیمومت انگلستان بر فلسطین تا پس از جنگ جهانی دوم ادامه یافت. جنگ دوم جهانی و تشدید نا امنی در اروپا، مهاجرت یهودیان را به فلسطین تشدید کرده و تعداد آن ها را در این سرزمین افزایش داد. 🔵 دولت بریتانیا به عنوان قیم فلسطین در سال 1947 تصمیم گرفت، مسأله فلسطین را به سازمان ملل ارجاع دهد. مجمع عمومی سازمان ملل متحد، کمیته تخصصی را برای تحقیق درباره این طرح مامور کرد. 🔵 این کمیته دو طرح اکثریت و اقلیت را به سازمان ملل تسلیم کرد. در هر دو طرح پایان دادن به قیمومت پذیرفته شده بود، اما در طرح اکثریت، تشکیل دو کشور عربی و یهودی با وحدت اقتصادی و یک منطقه حائل برای شهر بیت المقدس با رژیمی بین-المللی پیش بینی شده بود. 🔵 مجمع عمومی در نهم نوامبر 1947، با تقسیم فلسطین و خروج نیروهای دولت قیم تا اول آگوست 1947 موافقت کرد. با پایان یافتن قیمومت انگلستان در فلسطین، رژیم صهیونیستی اعلام موجودیت کرد و بلافاصله کشورهای آمریکا، اتحادیه جماهیر شوروی سابق آن را به رسمیت شناختند. 🟦 آغاز رویارویی های مستقیم اعراب و رژیم صهیونیستی 🔷 یک روز پس از اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی، ارتش های کشورهای عربی به آن یورش بردند، ولی رژیم صهیونیستی با وجود داشتن ارتشی نوپا در جنگ پیروز شد و صدها نفر از فلسطینی ها آواره شدند. 🔷 سرانجام در 28 آگوست 1948، شورای امنیت قطعنامه ای به تصویب رساند و طرفین با پذیرش آن، آتش بس کردند. 🔷 این وضع ادامه داشت تا این که در ژوئن 1967، رژیم صهیونیستی جنگی تمام عیار را علیه اعراب و به ویژه مصر، سوریه و اردن آغاز کرد و طی حملات غافلگیرانه، نیروی هوایی کشورهای فوق و به ویژه مصر را بمباران کرد. 🔷 رژیم صهیونیستی طی حملات زمینی اراضی نوار غزه، کرانه باختری ، شهر بیت المقدس شرقی، بلندی های جولان و شبه جزیره سینا را اشغال کرد و عملا مساحت سرزمین های فوق، چهار برابر سرزمین های اشغالی سال 1948 شد که رژیم صهیونیستی بخش هایی از آنها را به خود ضمیمه ساخت. 🔷 تشکیل رژیم صهیونیستی، چه بر پایه بالفور و چه بر پایه قطعنامه تقسیم فلسطین و چه براساس اشغال و زور، با نابودی مادی و معنوی ملت عربی در فلسطین همراه شد. 🔷 این قضیه بدون آن که یک راه حل عادلانه برای آن پیدا شود متاسفانه در همان وضعیت بحرانی باقی مانده است. ✔️ جمع بندی 🔵 تاریخ همیشه خواهد نوشت که انگلیس ملت ریشه دار فلسطین را بیش از هفتاد سال آواره و پراکنده ساخت همانطور که تاریخ کشتار سرخپوستان در امری