او به خوبی نشان داده که هدف وسیله را توجیه می‌کند و برای رسیدن به آن، می‌توان همه‌چیز را به مسلخ برد. می‌توان امنیت مردم را به مخاطره انداخت، شکاف قومیتی ایجاد کرد، التهاب را ترویج و از آن بهره‌برداری کرد و هر هفته روی آن موج‌سواری کرد. او تصمیم گرفته که رادیکالیزم ذاتی‌اش را موقتاً کنار بگذارد تا یارکشی کند. یک عالم دین چگونه می‌تواند فارغ از هرگونه مخالفت با نظام سیاسی حاکم، روی بدیهیات دینی پای بگذارد؟ او سال 1401 را در تنش دائمی و یک‌طرفه با نظام به سر برد اما نمی‌تواند همچنان به این روند ادامه دهد. شاید در بستری که شعله‌های التهاب زبانه کشیده، برخی اظهارات و اقدامات در کانون توجهات قرار گیرد اما تداوم این روند عایدی خاصی برای او به‌دنبال نخواهد داشت. عبدالحمید مقاصدی را بیان می‌کند که قبلاً برخی چهره‌های سیاسی آن را بر زبان می‌راندند؛ آن هم کسانی که بین زیست‌شان با عقاید‌شان مشابهت وجود داشت، نه مانند عبدالحمید که به عارضه ابن‌الوقتی دچار بوده و بین چهره جدید و قدیمش تفاوت‌های فاحشی وجود دارد. او در سیاست‌ورزی خود به خامی دچار است که اگر این‌گونه نبود آهسته‌ و پیوسته‌تر قدم برمی‌داشت. تاریخ به ما می‌گوید چهره‌هایی به مراتب مهم‌تر و سیاسی‌تر از امام جماعت مسجد مکی از مقابله فرصت‌طلبانه با نظام مستقر طرفی نبسته‌اند تا چه رسد به او! 🇮🇷 برگرفته از سایت جامعه اسلامی حامیان کشاورزی ایران ⬅️ سایت: 🌐 hamiyanekeshavarzi.ir ⬅️ سروش: 🆔 splus.ir/hamiyanekeshavarzi ⬅️ اینستاگرام: 📸 instagram.com/hamiyanekeshavarzi ⬅️ تلگرام: ☑️ https://t.me/hamiyanekeshavarzi ⬅️ ایتا : ✴️ http://eitaa.com/hamiyanekeshavarzi