در اینجا محل بحث ما مشکلاتی که تعدد زوجات ممکن است برای افراد نا اهل به وجود بیاورد نیست. بالاخره زندگی تعدد زوجاتی نسبت به زندگی تک همسری نیازمند به مدیریت پیچیده تری دارد و نیازمند مهارت هاییست که افرادی که بخواهند در این نوع زندگی حضور داشته باشند باید آنها را کسب کنند. به هرحال زنان و مردان جهت زندگی مشترک نیاز به کسب مهارت دارند. قطعا زنانی که بدلیل داشتن غیرت قبیح مانع از ازدواج مجدد شوهرانشان می شوند طبق سیره اهل بیت ایمانشان کامل نیست. و قطعا مردانی هم که قصد تعدد زوجات را بدون در نظر گرفتن ملزومات و مهارتهای مورد نیاز آن دارند ازدواج موفقی نخواهند داشت. روابط بین اعضای خانواده با مهارت افزایی و کمی تغییر قابل حل است، اما آن چیزی که مهم تر از این است فرزند آوری و مزدواج سازی زنان مجرد است که این دو مقوله با مهارت افزایی قابل حل نیستند و حتما نیاز به اقدام عملی و موجود بودن موارد ازدواج مذکر برای زنان مجرد دارد. محل بحث ما اینجا لزوم انجام تعدد زوجات جهت پاسخ به نیازهای طبیعی و مشروع زنان و دختران مجرد و تکثیر نسل شیعه است. و اینکه حکم تعدد زوجات اکنون مباح، مستحب و یا واجب است. اگر همین امروز این 9 میلیون و 340 هزار زن مجرد که در سن باروری قرار دارند ازدواج و اقدام برای فرزند آوری کنند، حتی با فرض فرزند آوری 50 درصدی این زنان (آمار مرگ و میر نوزادان کمتر از یک درصد اعلام شده است و آمار زوج های نابارور هم 22 درصد با احتساب دلایل دیگر بچه دار نشدن مثل عدم تمایل به فرزند و .... در بد بینانه ترین حالت آمار فرزند آوری را 50 درصد در نظر می گیریم) باز هم می توانند حداقل 4 میلیون و 670 هزار موالید جدید داشته باشند که باز هم این خود به تنهایی از میانگین آمار توالد سالانه 55 ساله اخیر (حدود یک میلیون و 430 هزار) و بیشینه موالید سالانه 55 ساله اخیر (2 میلیون و 450 هزار) بیشتر است.