. خاطرات اوباما هرگونه چشم انداز دستیابی به موفقیت در ژوئن 2009 خاموش شد، یعنی زمانی که میرحسین موسوی، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری، مقامات دولتی را به تقلب در رای‌گیری برای کمک به انتخاب مجدد احمدی‌نژاد متهم کرد. میلیون ها معترض در داخل ایران برای به چالش کشیدن نتایج انتخابات به خیابان ها آمدند و "جنبش سبز" را به راه انداختند که یکی از مهمترین چالش های داخلی از زمان انقلاب 1979 است. در ابتدا می خواستم حمایت قاطع خودم از تظاهر کنندگان را اعلام کنم اما با تیم امنیت ملی خود مشورت کردم، کارشناسان مسائل ایران گفتند هر سخنی از من احتمالا نتیجه معکوس خواهد داشت. تندروها آنها را تحت فشار قرار می‌دادند که عوامل خارجی در پشت تظاهرات حضور دارند. فعالان داخل ایران نگران بودند که هرگونه اظهارات حمایتی دولت آمریکا به‌ضرر آنها تمام می‌شود. به این هشدارها توجه کردم و بیانیه‌ای اداری با این مضمون که "ما همچنان کل وضعیت را از نزدیک رصد می کنیم و حقوق جهانی برپایی اجتماعات و آزادی بیان باید رعایت شود و باید یک راه‌حل صلح‌آمیز که منعکس‌کننده خواست مردم ایران باشد بیابند" امضا کردم. با افزایش خشونت، محکومیت این[خشونت ها] از سوی من افزایش یافت. با این وجود، چنین رویکرد منفعلانه ای چندان مورد پسند من نبود و این تنها به این دلیل نبود که مجبور به شنیدن کنایه های جمهوری خواهان می شدم که می گفتند من از یک حکومت ....حمایت می کنم. @hamraah_batahlil