هنگامی که با مشکلی مواجه می‌شویم، به افرادی پناه می‌بریم که بگویند: «تقصیر تو نیست! لیاقت ندارند» آنها ما را به اِشکالِ کارِ خودمان واقف نمیسازند، بلکه با این گونه جملات ما را فریب می‌دهند. ما چرا باید خود را با شنیدن این جملات فریب دهیم؟ چرا نباید تقصیر خودمان را در مشکلات متوجه شویم و بر اساس آن، در جست و جوی راهی باشیم که با آن مقابله کنیم ؟