◼️ این صفات رذیله، آلودگی‌ها و بدی‌هایی که ما را از مسیر انسانیّت خارج کرده، سیرت ما را عوض کرده و خطّ سِیر ما را به‌سوی تاریکی، ظلمت و شرک تغییر داده؛ در ارتباط، همراهی و همدردی با آنها، رفته‌رفته این تربیت‌ها در انسان ایجاد می‌شود و انسان را از ظلمت خارج می‌کند و به نور می‌رساند و بعد سِیر انسان در تحت تابش آن نوری که درون و قلب انسان را روشن کرده صورت می‌گیرد. انسان جلو می‌رود تا به آن اتّصال اصلی می‌رسد. ◼️این خطّ سیری که از ابتدا فرمودند، بنشینید بر مصائب ما اشک بریزید، هم در زیارت عاشورا و هم در دعای ندبه هست. این جملات یک اتّحادی با هم دارند که وقتی شما حجابِ این کلمات و جملات را در این دو زیارت بردارید، معنا و مفاهیم همه یکی است، همه دارند یک سِیر را نشان می‌دهند، انسان را در یک مسیری می‌گذارد و جلو می‌برد تا آنجایی که ما در دعای ندبه می‌گوییم 🏴«وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِین». در آخر زیارت عاشورا هم سر به سجده می‌گذاریم و می‌گوییم 🏴«اللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاکِرينَ». در هر دو، بر مصائب اهلبیت (علیهم‌السّلام) حمد می‌گوید 🏴«عَلى مُصابِهِمْ». این سِیری که اگر انسان با آن همراه شود و با قدمِ فهم جلو بیاید، به آنجایی می‌رساند که جای شکرگذاری دارد. ادامه دارد.... 💠استاد حاج آقا زعفری زاده http://eitaa.com/joinchat/2125922307C9dc10bacde