👓👓مثل عینک! کسانی که عینک میزنند دایم عینک خود را تمیز میکنند وگرنه درست نمی بینند. عینک اگر تیره باشد تیره می بینند. تمیز کردن هم البته بـا ملایمت و بـا دسـتمال لطیـف و حریر ماننـد است. کسـی را نمی بینی که عینـک خـود را بـا اسـکاج یـا سـیم ظرفشویی پاك کند. حالا به یک معنا همه ما بر چشمان خود عینک داریم. عینک ما ذهن ماست، یعنی ما با ذهن و ذهنیت هاي خود عالم و آدم را می بینیم؛ یعنی پیش زمینه ها بر داوري هاي ما اثر دارند. مادرها را ببین از دختر خود هزار ناسـزا می شـنوند اما به دل نمی گیرنـد و توجیه هم می کنند، اما از عروس خود کمتر از گل بشـنوند گُر می گیرنـد؛ این به خـاطر چیست؟ جز به خاطر تصورات و تخیلات باطل و بی اساسـی است که مادرها نسـبت به عروس هاي خود دارند؟ از قبیل اینکه او می خواهد فرزند مرا و جگر گوشه ي مرا از من بگیرد و یا... یعنی این برخوردها ریشه در خیالات دارد. و این جنس خیالات دامن گیر غالب ما آدم ها هست. خیالات رشته اي بر گردن ما دارند که به هر کجا که بخواهند می کشند. بپذیریم که غالباً نزاع و درگیري هاي ما ریشه در چنین اندیشه ها و خیالات نادرست و ناچیز دارد. توصیه و تأکید دین بر زدودن این گونه خیالات و گمان هاي باطل و ناچیز است. عنوان سوء ظن که این همه در روایات و آیات به گونه هاي گوناگون مذموم شمرده میشود به همین دلیل است، یعنی ذهن خود را باید شست. همان که سهراب می گفت: چشم ها را باید شست و پیشتر از او حافظ گفت: شستشویی کن و آنگه به خرابات خرام و پیش از حافظ البته مولانا گفته بود: پاك کن دو چشم را از موي عیب تا ببینی باغ و سروستان غیب 🌺مثل شاخه های گیلاس صص۴-۱۲۳ 💌@hamsardarei