غزلی زیبا از مولانا نوروز بمانید که ایّام شمایید آغاز شمایید و سرانجام شمایید آن صبح نخستین بهاری که ز شادی می آورد از چلچله پیغام، شمایید آن دشت طراوت زده آن جنگل هشیار آن گنبد گردننده ی آرام شمایید خورشید گر از بام فلک عشق فشاند خورشید شما، عشق شما، بام شمایید نوروز کهنسال کجا غیر شما بود؟ اسطوره ی جمشید و جم و جام شمایید عشق از نفس گرم شما تازه کند جان افسانه ی بهرام و گل اندام شمایید هم آینه ی مهر و هم آتشکده ی عشق هم صاعقه ی خشم ِ بهنگام شمایید امروز اگر می چمد ابلیس، غمی نیست در فنّ کمین حوصله ی دام شمایید گیرم که سحر رفته و شب دور و دراز است در کوچه ی خاموش زمان، گام شمایید ایّام ز دیدار شمایند مبارک نوروز بمانید که ایّام شمایید 🌸پیشاپیش سال نو مبارک باد🌸 @hamsardarl