پدر و مادر عزيز،لطفاً هرگز با كودك خود درد دل نكنيد. او سنگ صبور شما نيست. او پناه شما نيست. او كودكي است كه شما به دنيا دعوتش كرديد، اينكه از رنج هاي خود به او بگوييد فقط او را مضطرب مي كند. اينكه كودك مدام دلواپس والدينش باشد يك اختلال است نه نشانه فرزند خوب بودن. كودكي كه با حرف هاي والدينش مجاب مي شود كه بايد مراقب آنها باشد، يك آسيب ديده واقعيست. هرگز بدی كسی خصوصاً همسرتان را به كودكان نگویید، این مصداق بارز آزار به كودك است. بعضي از مادران و پدران به فرزند شان ميگويند : من به خاطر تو فلان كار را مي كنم. من به خاطر تو اين زندگي را تحمل ميكنم! اين جملات يعني اگر نبودي، زندگي من بهتر بود يعني " نباش ". پيام "نباش" ، کُشنده ترین پیام است و به هر شکل که ادا شود نهایتاً می خواهد بگوید: "ای کاش تو اصلاً به دنیا نیامده بودی."