😃👊✊👏هجدهم ذی الحجّه، سال روز از دنیا رفتن عثمان بن عفّان(2) عثمان همان کسی است که رسول خدا صلّی الله علیه و آله در زمان حیات خویش، وی را از اهل آتش معرّفی کرده بود و فرموده بود: يَدْخُلُ عَلَيْكُمْ رَجُلٌ‏ مِنْ أهْلِ‏ النَّارِ فَدَخَلَ عُثْمَانُ‏.(الصراط المستقيم، ج‏3، ص239) مردی از اهل آتش بر شما وارد می شود، پس ناگهان عثمان وارد شد. امیرالمؤمنین علیه السلام بعد از هلاکت عثمان، در روزی که مردم با ایشان بیعت کردند، برای مردم خطبه ای خواند، و در ضمن این خطبه فرمود: سَبَقَ الرَّجُلانِ‏ وَ قَامَ الثَّالِثُ كَالْغُرَابِ، هِمَّتُهُ‏ بَطْنُهُ‏ وَ فَرْجُهُ.(الجمل، ص125) آن دو مرد (ابوبکر و عمر) مردند و سومى؛ یعنی عثمان، همچون کلاغ جای آنها نشست، کسی که تمام همّتش شکم و شهوتش بود.‏ امیرالمؤمنین علیه السلام همچنین فرمود: ثُمَّ بَايَعَ ابْنُ عَوْفٍ عُثْمَانَ [فَبَايَعُوهُ‏]، وَ قَدْ سَمِعُوا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله فِي عُثْمَانَ مَا قَدْ سَمِعُوا مِنْ لَعْنِهِ إِيَّاهُ فِي غَيْرِ مَوْطِنٍ‏، فَعُثْمَانُ عَلَى مَا كَانَ عَلَيْهِ خَيْرٌ مِنْهُمَا.( کتاب سلیم بن قیس، ج2، ص694) بعد از آن دو نفر (ابوبکر و عمر)، عبدالرحمن ابن عوف با عثمان‏ بيعت كرد و لذا بقيه هم با او بيعت كردند، در حالى كه از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شنيده بودند كه در چند مورد عثمان را لعن‏ كرده بود. عثمان با آن گونه كه بود، باز هم از آن دو (ابو بكر و عمر) بهتر بود. امیرالمؤمنین علیه السلام در بیان وظیفه تولّی و تبرّی، محبّت به عثمان را با محبّت خود قابل جمع نمی دانست و به کسی که به حضرت عرض کرد: من تو را دوست دادم و عثمان را نیز دوست دارم، فرمود: أنْتَ الأعْوَرُ، فَإمَّا أنْ تَعْمَی وَ إمَّا أنْ تُبْصِرُ.( کامل بهایی، ج2، ص85) تو، هم اکنون یک چشم داری، یا نابینا باش یا بینا. حضرت مجتبی علیه السلام نیز در تبرّی از عثمان می فرمود: مَعْشَرَ الشِّيعَةِ! عَلِّمُوا أَوْلادَكُمْ بُغْضَ عُثْمَانَ، فَإِنَّهُ مَنْ كَانَ فِي قَلْبِهِ حُبٌّ لِعُثْمَانَ فَأَدْرَكَ الدَّجَّالَ آمَنَ بِهِ، فَإِنْ لَمْ يُدْرِكْهُ آمَنَ بِهِ فِي قَبْرِهِ.(تقريب المعارف، ص294) ای گروه شیعه! به فرزندان خود، بغض عثمان را بیاموزید، زیرا کسی که در قلبش، محبّت عثمان باشد و دجّال را درک کند، به او ایمان می آورد، و اگر دجّال را درک نکند، در قبرش به او ایمان می آورد. عثمان کسی است که حضرت صادق علیه السلام بعد از هر نماز واجب، وی را به نام، لعن می کردند: عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ ثُوَيْرٍ وَ أَبِي سَلَمَةَ السَّرَّاجِ قَالا: سَمِعْنَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ هُوَ يَلْعَنُ فِي دُبُرِ كُلِّ مَكْتُوبَةٍ أَرْبَعَةً مِنَ الرِّجَالِ وَ أَرْبَعاً مِنَ النِّسَاءِ- التَّيْمِيَّ وَ الْعَدَوِيَّ وَ فُعْلانَ وَ مُعَاوِيَةَ وَ يُسَمِّيهِمْ وَ فُلانَةَ وَ فُلانَةَ وَ هِنْدَ وَ أُمَ‏ الْحَكَمِ‏ أُخْتَ‏ مُعَاوِيَةَ.(تهذيب الأحكام، ج‏2، ص321) حسین بن ثُوَیر و ابوسَلمَه گفتند: از حضرت صادق علیه السلام شنیدیم که ایشان بعد از هر نماز واجب، چهار مرد و چهار زن را به نام لعن می کرد و آنها عبارتند از: تَیمی، عَدَوی، فُعلان، معاویه، فلانة، فلانة، هند و امّ الحَکَم، خواهر معاویه. ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»