😓😢تمام بدنش درد می کرد مرحوم آیت الله تولاّیی خراسانی در سخنرانی خود در مسجد سیّد اصفهان در ماه رمضان 1392 هجری می فرمود: زیارتی است به نام زیارت ناحیه مقدّسه. در این زیارت، روضه خوانی زیاد است. امام زمان علیه السلام رسماً روضه خوانی کرده است؛ روضه خوان امام حسین علیه السلام شده است. من یک سطرش را می‌ خوانم. اهل علم! شما گریه کنید تا اشک شما، دیگران را به راه گریه بر سید الشهداء علیه السلام هدایت کند. می‌گوید: «یا جدّاه! قَدْ رَشَحَ لِلْمَوْتِ جَبِینُک وَ اخْتَلَفَتْ بِالانْبِسَاطِ وَ الِانْقِبَاضِ شِمَالُک وَ یمِینُک» یا جدّاه! آن نَفَس‌ های آخر عمرت را می‌ کشیدی. به حال جان دادن بودی. عرق مرگ بر پیشانی ‌ات نشسته است. یا اباعبدالله! این بدنت را هی جمع می ‌کردی، هی پهن می‌ کردی. هی از طرف راست به چپ می‌ غلتیدی، هی از چپ به راست. فهمیدید یعنی چه؟ یعنی یا جدّاه! تمام بدنت درد می‌ کرد. سَرَت درد می‌ کرد. دست‌ هایت درد می‌ کرد. وای وای وای! یا اباعبدالله! شانه امام حسین علیه السلام درد می ‌کرد. شمشیر، شانه ‌اش را شکافته بود. پهلوی امام حسین علیه السلام درد می ‌کرد. نیزه، پهلویش را سوراخ کرده بود. سر امام حسین علیه السلام درد می‌ کرد. سنگ‌ ها، سرش را مجروح کرده بود. دل امام حسین علیه السلام درد می ‌کرد. تیر سه شعبه، دلش را سوراخ کرده بود. تمام بدن درد می کرد. گاهی خودش را جمع می‌ کرد، گاهی پهن می کرد. واویلا! عبارتِ کشنده، این عبارت است: «تَطَؤُک‏ الْخُیولُ‏ بِحَوَافِرِهَا، وَ تَعْلُوک الطُّغَاةُ بِبَوَاتِرِهَا.» می‌گوید: یا جداه! تو مشغول جان دادن بودی، لشکر سواره بر بدنت تاختند. بدنت را زیر سُم اسب‌ها ... بارالها! به آن لحظات سیدالشهدا علیه السلام فرج امام زمانمان را برسان. (سخنرانی های مسجد سیّد اصفهان، ماه رمضان 1392 قمری، مجلس بیست و هفتم) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»