مسأله 303. انسان لازم نیست برای رفتن به حج، اموال ضروری زندگی و نیز اموال غیر ضروری که به آنها عرفاً نیاز دارد و از نظر مقدار و کیفیّت، مناسب شأن اوست - نه بیشتر از شأنش - بفروشد. بنابراین، فروش خانۀ مسکونی، ماشین، اثاث منزل، کتاب‌های مورد استفاده در تحصیل، ابزار کار، لباس‌هایی که برای زینت استفاده می‌کند، چنانچه بیش از اندازۀ نیاز و شأنش نباشد، لازم نیست؛ امّا اگر بیش از نیاز و شأنش باشد، طوری که مقدار اضافه بر نیاز و شأن، برای مصارف حج کافی باشد، یا آنکه مال دیگری داشته باشد که با ضمیمه کردن آن کافی می‌شود، فرد، مستطیع محسوب می‌شود. همچنین، فردی که مثلاً منزل یا وسیلۀ نقلیّه­ای دارد که بیشتر از اندازۀ نیاز و شأن اوست و می‌تواند آن را به منزل یا وسیلۀ نقلیّۀ کم ارزش­تری که کسر شأن وی هم نیست، تبدیل کند و با مقدار زائد - به تنهایی یا به ضمیمۀ مال دیگری که دارد - به حج برود، مستطیع محسوب می‌شود. همین ‌طور است اگر قبلاً به مالی ‌احتیاج داشته، ولی ‌اکنون از آن بی‌‌نیاز شده، مثل خانمی ‌که به علّت پیری ‌یا غیر آن، زیورآلات وی ‌مورد نیازش نمی‌‌باشد. رساله جامع ج 2