یا صاحب الزمان! می‌گوییم سلامتی و شفا ولی شما معنی کنید فرج و گشایش‌تان! می‌گوییم دارایی و وسعتِ رزق اما مولای غریب، منظورمان ظهور و فرمانرواییِ شماست! اگر خانواده و زندگیِ خوب می‌خواهیم، در حقیقت دلِ غمگین‌مان بهانه‌ی شما را می‌گیرد ای مهربان پدر! یا حجة اللّه! ما را عفو کن، که عمریست نیازِ حقیقی‌مان را نفهمیدیم! بر ما ببخش که دین‌مان را مثل دنیامان به بازی گرفته‌ایم! ببخش که خودمان را اسیرِ حاجاتِ بی‌پایانمان کردیم و شما را این گونه به استیصال کشانده‌ایم! شرمنده‌ی شماییم یا صاحب الزّمان!