امروز صبح تو مسیر محل کار تو مترو وقتی این بخش از تفسیر حضرت استاد جوادی آملی رو می‌خوندم بزرگی و بی‌انتهایی رحمت و مهربانی خدا در نظرم اومد که برای «تمام انسان‌ها» تو بهشت نعمت‌های وصف‌نشدنی فراهم کرده؛ به قول حضرت استاد، تمام انسان‌ها یعنی تمام انسان‌ها! حتی پست‌ترین کسانی که فکرش رو بکنیم؛ اما چه سود که از خواب غفلت بیدار نمی‌شن... و خود خدا تو قرآنش با دلسوزی به بنده‌هاش می‌فرماید که «ای انسان! چه چیزی تو رو بر پروردگارت مغرور ساخته؟!» «يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ» کدوم پروردگار؟ نمی‌فرماید پروردگار جبار، پروردگار جلیل، پروردگار منتقم، پروردگار مقتدر و... با مهربانی می‌فرماید پروردگار کریمت! درسته که او منتقمه، اما در خیلی از موارد صرف‌نظر می‌کنه؛ امام سجاد فرمود: يك گناه يك كيفر داره؛ اما يك ثواب، ده برابر، گاهی هفتصد برابر و گاهی هزار و چهارصد برابر پاداش داره: «وَيْلٌ لِمَنْ غَلَبَتْ آحَادُهُ أَعْشَارَه‏»؛ وای به حال كسی كه اين يكی‌های او بر ده‌تاهای او پيروز بشه! كسی به جهنم می‌ره كه يكی‌های او بيش از ده‌تاهای او باشه؛ حضرت می‌فرماید: جهنم رفتن تعجب داره، نه بهشت رفتن! خدا عاقبت همهٔ ما رو ختم به خیر کنه... ✍ #نوشته_های_شخصی