زمانی که دردِ جسمانی شدید یا مزمنی داریم به همهٔ گرفتاری های دیگر بی اعتنا می‌شویم؛ به تنها چیزی که فکر می کنیم شفا یافتن است. به همین ترتیب، رنج روحی عظیم، ما را به درد جسمانی بی اعتنا می‌کند و درد جسمانی را خوار می‌شماریم - در واقع اگر درد جسمانی از رنجِ روحی بیشتر شود، انحراف خاطرِ خوبی خواهد بود و وقفه‌ای در آن رنجِ روحی خواهد انداخت. همین است که خودکشی را آسانتر می‌کند، زیرا آن دردِ جسمانی که خودکشی دارد در برابرِ آن رنج روحی عظیمِ غیر قابل تحمل رنگ می بازد. 🆔@harfkhas