🔺 اروپا با جدیت جدایی از آمریکا را بررسی می‌کند 📝 پیتر راف /اندیشکده هادسن 1️⃣ بخش اول 🔹کنفرانس امنیتی امسال مونیخ در فضایی متاثر [از ایده] «بی غربی» برگزار شد. معنی آن واضح بود: نه تنها آمریکا و اروپا مواضع کاملا متفاوت و متناقضی در خصوص بسیاری از موضوعات از ارتباطات گرفته تا انرزی دارند، حتی اختلافات شدیدی بین آنها در ارتباط با بنیان های اساسی بلوک های روابط خارجی –به عنوان مثال نحوه عملکرد نظام بین الملل- ایجاد شده است. «امانوئل مکرون» -رییس جمهور فرانسه- علم این امر را به دست گرفت و با فراخوان «یک مسیر اروپایی» قلب فدرالیست های اروپایی را به تسخیر کرد؛ او همچنین بازدارندگی هسته ای اروپا به سرکردگی فرانسه را به عنوان پیش شرط هرگونه استقلال واقعی از ایالات متحده طرح کرد. 🔹یک قاعده کلی در روابط بین الملل وجود دارد مبنی بر اینکه دموکراسی ها به جنگ یکدیگر نمی روند. با این حال، آنچه که مشخص نیست، شرایطی است که آنها را در بلوک های استراتژیک رقیب از هم جدا می کند. تاریخ مملو از نمونه هایی از دموکراسی هایی است که به اتحادهای استراتژیک می پیوندند، اما نمونه های معدودی از چنین کشورهایی که از یکدیگر جدا و به رقبای سیاسی تبدیل می شوند به چشم می خورد. آیا با این حال، ایالات متحده و نزدیکترین متحدین آن در اروپا در مسیر جدایی تاریخی از یکدیگر قرار دارند؟ 🔹اگر نظرسنجی ها درست باشد، ما قبلا از هم جدا شده ایم. در هیچ کشوری به اندازه آلمان –مهمترین کشور اروپا- چنین حسی وجود ندارد. موسسه «پیو» در ماه ژانویه نتایج یک نظرسنجی را منتشر کرد که نشان می داد 57 درصد آلمانی ها نظری کاملاً نامطلوب نسبت به ایالات متحده دارند. چند ماه قبل از آن نیز -در ماه سپتامبر- شورای روابط بین الملل اروپا گزارش داد که 70 درصد آلمانی ها می خواهند که کشورشان در درگیری های بین مسکو و واشنگتن بی طرف باشد. 🔹احساسات ضدآمریکایی در آلمان یک پدیده چند بعدی است که ریشه در زندگی اجتماعی و سیاسی دارد. برای برخی آلمانی ها، سرمایه داری آنگلوساکسون ظالمانه و بی ریشه به نظر می رسد که نظم اجتماعی را در خدمت مطامع فردی قرار می دهد. از نظر بقیه هم تسلط ایالات متحده بر غرب -به ویژه در عصر جهانی شدن- موجب رنجش می شود؛ زیرا حتی کوچکترین شوک ها از سراسر آتلانتیک بر آلمان تاثیر می گذارد و یا دیپلماسی آن را خدشه دار کند. از این گذشته، آلمان از این نگران است که ایالات متحده –به ویژه دولت رییس جمهور ترامپ- حرمتی برای آرمان اصلی کنفرانس امنیتی مونیخ –یعنی دیپلماسی چندجانبه- قائل نیست. در حقیقت، حتی لیبرال ها در ایالات متحده نسبت به چند جانبه گرایی به سبک اروپایی شک دارند. همانگونه که اخیرا «توماس رایت» از موسسه بروکینگز بیان کرد، چپگراهای آمریکایی ترجیح می دهند به جای پروژه هایی که می خواهد همه کشورها از جمله روسیه و چین را گرد هم جمع کند، از رویکرد مبتنی بر ارزش های همفکر استفاده کنند که یک ایده خاص از نظم بین المللی را تایید می کند. این رویکرد نزد آلمانی ها بیش از دولت ترامپ که تمرکزش روی نتایج است و نه فراینده ها، خوشایند است؛ اما این امر هنوز ی برای آلمانی ها ک ضربه محسوب می شودکه تخصص فنی آنها در هوای پرفشار حاکمیت جهانی رونق می گیرد اما در دشت های گرم رقابت های ژئوپلیتیکی فرو می رود. مقامات آلمانی در مونیخ با افتخار از کنفرانس اخیر خود در خصوص لیبی که به تایید شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز رسید، صحبت کردند؛ اما آنها تأیید کردند که تلاش هایشان برای کند کردن درگیری واقعی میدانی، اندک بوده است. 🔹با ناامید شدن آلمان از ایالات متحده (و انگلیس که توسط برگزیت خارج شد)، فرانسه فرصتی را برای تحمیل رویاهای «گالیستی» خود به دست آورده است. آنها از هر فرصتی برای تقویت اتحادیه اروپا و تضعیف ناتو استفاده می کنند. بر طبق آنچه که اخیراً یکی از مقامات آمریکایی به من گفت: «فرانسه ناتو را به عنوان یک 911 ساده می خواهد؛ یعنی یک خط اضطراری برای احتمال وقوع آتش با پنج هشدار». این امر تنش هایی بین پاریس و واشنگتن ایجاد کرده است؛ زیرا واشنگتن ترجیح می دهد ناتو فعال تر باشد. ▫️ irdiplomacy.ir/fa/news/1990086 ⬅️ ادامه دارد..👇 اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی 📡 @Hasanabbasi_students