🔰 نردبانی که به آن لگد زدند تا کشورهای فقیر نتوانند از آن بالا بیایند
📝📝 جنبش مردمی کدآمایی
🔹 در چند دههی گذشته، کشورهای پیشرفته که با تولید و صادرات انبوه کالا به ثروت و رفاه زیادی رسیدند، غالبا کشورهای فقیر و کمتر توسعهیافته را از #حمایت_از_تولید_داخلی منع کردهاند.
🔹 در دانشکدههای اقتصاد به دانشجویان گفته میشود که کشورهای فقیر هیچوقت نمیتوانند با حمایت از تولید داخل به #پیشرفت برسند.
🔹 در #تقسیم_کار_جهانی به کشورهای ضعیف توصیه میشود #مواد_خام صادر کنند و با پول آن کالای ساختهشده در کشورهای پیشرفته را خریداری کنند.
🔹 طبق این الگو کارشناسان اقتصادی کشورهای کمتر توسعهیافته به سیاستمداران کشورشان توصیه میکنند در عصر #جهانی_شدن حمایت از تولید داخلی تقریبا بیفایده است و بهتر است با حذف تعرفهها و یارانههای تولیدی، به #تجارت_آزاد_جهانی ملحق شوند.
🔹 از سوی دیگر کشورهای پیشرفتهی غربی اینطور وانمود میکنند که هیچوقت از تولیداتشان #حمایت_هدفمند نکردهاند. اما تحقیقات جدید اقتصاددانها خلاف این را نشان میدهد.
🔹 #ها_جون_چانگ، استاد اقتصاد دانشگاه کمبریج، در یکی از کتابهای خود با عنوان: «#انداختن_نردبان: استراتژی توسعه در چشمانداز تاریخی» که یکی از مهمترین کتابها راجعبه #توسعهی_اقتصادی کشورها در سالهای گذشته محسوب میشود، با ارائهی شواهد متعدد تاریخی ثابت کرده است که کشورهای پیشرفته در دو قرن گذشته به شدت از تولیدات و صنایع داخلی خودشان حمایت کردهاند.
🔹 اما این کشورها بعد از قدرت گرفتن و صنعتی شدن تلاش کردهاند کشورهای دیگر را از #حمایت_از_تولید_داخلی منع کنند.
🔹 ها جون چانگ، در یک مصاحبه میگوید: «در واقع اگر به تاریخ انگلیس یا آمریکا نگاه کنید، متوجه میشوید کشورهای پیشرفته و ثروتمند امروز، زمانی که #عقبمانده و #فقیر بودند از الگوی #حمایتگرایی در اقتصادشان استفاده میکردند. برای یک قرن، تا جنگ جهانی دوم، آمریکا کشوری بود که بیسابقهترین میزان حمایت را از کالاهای تولیدی خود انجام داده بود.»
🔹 او در مصاحبهی دیگری میگوید: «این ایده که باید تولیدکنندگان و #صنایع_نوپای_داخلی را پرورش دهم و از آنها در برابر تولیدکنندگان بزرگ و پرقدرت خارجی حمایت کنم، اولین بار توسط #الکساندر_همیلتون نخستین وزیر خزانهداری آمریکا در ۱۷۹۱ تئوریزه و به کنگره ارایه شد.»
🔹 در دهههای اخیر برخی از کشورهای کمتر توسعهیافته، تحت تاثیر نظرات کارشناسان غربی، حمایت از صنایع داخلی خودشان را قطع کردند و تلاش کردند به #بازار_آزاد_جهانی ملحق شوند؛ اما فشار برای کاهش #تعرفههای_وارداتی کار را به جایی رساند که بسیاری از واحدهای تولیدی در کشورهای در حال توسعه از بین رفت. در برخی کشورهای فقیر حتی تولیدات کشاورزی در آستانهی نابودی قرار گرفته است.
🔹 ها جون چانگ به کشورهایی که امروز اقتصاد ضعیفتری دارند توصیه میکند برای حرکت در #مسیر_توسعه، باید همان راهی را بروند که زمانی کشورهای پیشرفته کنونی رفتند؛ یعنی: «حمایت زماندار، مشروط و اصولی از #صنایع"نوپای_داخلی در مقابل صنایع قدرتمند خارجی.»
🔹 چانگ به کشورهای کمتر توسعهیافته توصیه میکند با تحقیق و تلاش علمی تکنولوژیهای پیشرفته را یاد بگیرند و کالاهای #دانشبنیان و پرارزش تولید کنند.
🔹 به گفتهی ها جون چانگ کشورهای توسعه یافته در چند دههی اخیر از طریق آموزش کارشناسان کشورهای فقیر و در حال توسعه و همزمان فشار #صندوق_بینالمللی_پول و #بانک_جهانی، سعی کردند کشورهای ضعیفتر را از حمایت از تولید داخلی مأیوس و منصرف کنند و به سمت تجارت آزاد سوق دهند. در واقع آنها به نردبانی لگد زدند که خودشان سالها از آن بالا رفتند.
🔹 ها جون چانگ در یک مصاحبه میگوید: مردم باید تغییر را مطالبه کنند، اما مشکل این است که انگار ذهن مردم با ایدئولوژی #تجارت_آزاد شستوشو داده شده است. مردم فکر میکنند هر چیزی اتفاق میافتد باید اتفاق بیفتد. به آنها اغلب گفته شده است: «کارخانهها باید از بین برود، شغلها باید نابود شود، ما باید تولید و صنعت را کنار بگذاریم.» اما باید اینها را تغییر دهیم. اولین قدم در این مسیر این است که بدانیم واقعا چه چیزی در جهان در حال رخ دادن است.
📺 برای مشاهدهی مستند کوتاه «نردبان» به این مطلب مراجعه کنید.
✊ جنبش مردمی کدآمایی
📡 @Kadamaei_ir