🔰 فرازهائی از نامه اخلاقی - عرفانى‏ امام خمینی به آقای سيد احمد خمينى رحمة الله علیهما 🔹 پسرم! گاهى مى ‏بينم از تهمت‏هاى ناروا و شايعه‏ پراكنى‏ هاى دروغين اظهار ناراحتى و نگرانى مى‏ كنى. 🔹 اولًا بايد بگويم تا زنده هستى و حركت مى‏ كنى و تو را منشأ تأثيرى بدانند، انتقاد و تهمت و شايعه‏ سازى عليه تو، اجتناب ‏ناپذير است، عقده‏ ها زياد و توقعات روزافزون و حسادت‏ها فراوان است. آن كس كه فعاليت‏ دارد گرچه صددرصد براى خدا باشد از گزند بدخواهان نمى‏ تواند به دور باشد. 🔹 ثانياً بايد بدانى كه ايمان به وحدت اله و وحدت معبود و وحدت مؤثر، آن‏چنان كه بايد و شايد به قلبت نرسيده، كوشش كن كلمه توحيد را- كه بزرگ‏ترين كلمه است و والاترين جمله است- از عقلت به قلبت برسانى؛ كه حظّ عقل، همان اعتقاد جازم برهانى است و اين حاصل برهان اگر با مجاهدت و تلقينْ به قلب نرسد، فايده و اثرش ناچيز است. 🔹 چه بسا بعض از همين اصحاب برهان عقلى و استدلال فلسفى بيشتر از ديگران در دام ابليس و نفس خبيث مى‏ باشند؛ پاى استدلاليان چوبين بود. 🔹 و آن‏گاه اين قدم برهانى و عقلى تبديل به قدم روحانى و ايمانى مى‏ شود كه از افق عقل، به مقام قلب برسد و قلب باور كند آنچه را استدلال اثبات عقلى كرده است. ✉️ نامه‏ هاى‏ اخلاقى، ص: ۸۶-۸۵ ✍ امام خمینی(رضوان‌الله‌علیه) @Hasanabbasi_students