واقعی کیست؟ طلاب واقعی که مطلوب خلق و محبوب خالقند آنانند که در مدرسه دین ابجد یقین می خوانند و در مدرس عترت الفبای عزت می آموزند و در مکتب قرآن مشق عرفان می نویسند. هرکه «الفبای طلبگی» را نداند، دچار «جهل مرکب» می شود. و هرکه با زیر و زبر «آیات علم» و «سوره های معرفت» بیگانه باشد، قرائتش غلط خواهد شد. پس باب اول کتاب حوزه، آموختن این الفبا و آشنایی با حرکات وسکنات این فرهنگ است. تا طلبه از «طلبه نما» متمایز شود. زندگی شان عطف به مبدا است و وصل به معاد. با نفی خود اثبات خدا می کنند و غرور را از نفس خویش جدا. در محرمات، اهل توقف اندو در شبهات اهل احتیاط. ضمیر خود را در افق تقوا ظاهر می سازند، با شهرت و نام، خود را گم نمی کنند و با پست و مقام و چند سلام، پشت به حوزه نمی کنندو «معانی» نخوانده به «بیان» نمی پردازند. به جرح و تعدیل نفس مشغولند و هر روز عمر خود را «تجزیه و ترکیب» می کنند. افعال شان بی حرف عله، به مصدر خلوص بر می گردد. اسم شان مبنی بر فتح است و فعل شان لازم و حرفشان جازم. نه در حرف، منفی بافند، نه در ادعا اهل لاف و گزاف. نه در جای وقف، حرکت می کنندو نه در جای حرکت، اهل وقفند. از معتکفان حجره«لم و لما» بیزارند واز سایه نشینان «لیس و لا» برکنار. ادامه دارد... @hawzah114