سلام پدر مهربانم.. مرد باغیرت روزهای سخت.. گوشه ای از قلبم را به نامتان تا ابد مهر زده ام و داغی بر دلم مانده از این حجم نبودن ها آشنای سالیان دور ، قلبم در کدامین طریق گره خورد به هیبت علی وارتان؟ نمیدانم! هر جا که بود در تلاقی مسیر حب الحسین این اتفاق افتاده است. همان جا شما هم بی شک بوده ای که اکنون با یاد حسین(ع) و اهل بیتش در پس زمینه ی ذهنم حضور دارید و شمارا با ارباب بی کفن یاد آور میشوم سردار دلهای داغدیده دستی از سر مهربانی پدرانه ات بر سرم بکش و تمامی مرا همراه خودت کن تا زینب وار دلداده سید و مولایم مهدی(عج)، بی واهمه، جان بر کف ایشان باشم. کاش قلم یاری میکرد مرا و می نوشت شرح فراق من از من را!! انگار زمان از لحظه نبودنت یخ کرد و تاریخ برای ادامه ی این مسیر دیگر رمق نداشت که روی خوش نشان نداد! جهان برای بودن، تو را کم دارد.نفرین به دنیای بی تو! من از این فقر، از این نداشتن، بی تابم چون کودکی گم کرده مادر را! مرا رهنمون باش که سخت به دعای تو محتاجم پدر❤️ ✍دلنوشته از بانوی طلبه خانم معبودی