روز فرار همه معتقدیم یه روزی از دنیا میریم و یه روزی مجدد برانگیخته و در صحرای محشر رهسپار میشیم برای حساب و کتاب. از آیات و روایات برداشت میشه که آن روز، هرکسی اعمالش مشخصه و میدونه که چی آماده کرده برای خودش، عمل خوب یا بد. نه تنها برای خودش مشخصه، حتی این اعمال سنگینی اش اونقدر زیاده که برای دیگران هم عیان میشه و هرکسی از فرزندش و از مادر خودش و از اقوام خودش و دوستانش و.. خجالت میکشه و فرار میکنه. این فرار هم به دلیل خجالته و هم به دلیل اینکه هرکسی اون موقع فقط به فکر خودشه و دنبال اینه که گلیم خودش رو از آب بیرون بکشه. در این روز، مادر از فرزندش فرار میکنه و پدر و همسر هم همینطور. هرکسی به فکر خودشه و به فکر دیگران نمیتونه باشه. آن روز بعضی چهره ها خندانه و بعضی ها عبوس و گرفته و نگران از اینکه آیا بهشتیه یا جهنمی؟! آیا خدا اونها رو میبخشه یا نه؟! آیا حق الناس بر گردنش بخشیده میشه یا نه؟! اما چیزی که مشخصه، اینه که امید در چهره همه انسانها، نمایانه، امیدبه رحمت لایتنهی خدا.کسانی که میدونن در دنیا چه کارهایی کردن و چه کارهای خوبی و کمک هایی که به دیگران انجام دادن و حق خدا رو انجام دادن، خدا حق اونها رو به جا میاره و فراموششون نمیکنه. کسانی که حق مردم رو به جا نیاوردن، چهره هاشون گرفته و سیاهی وجودشون رو گرفته و میدونن که چی با خودشان آوردن. این صحنه در واقع ترجمه آیات قرآنه که گوشزد میکنه تا یادمون نره که این روز اتفاق میفته و همه ما دوباره زنده میشیم، فقط باید ایمان داشته باشیم و خودمون رو آماده کنیم. آیه: یوم یفر المرء من أخیه...وجوه یومئذ مسفره(عبس: ۳۸-۳۴) #راویان‌نور