صحبت به جای مانده است بیماران کرونایی که توسط پرستاران بیمارستان رشت جمع آوری شده است: 1_ به فرزندم بگید که من رو ببخشه که به سرکار رفتم، حتماً بیشتر به آرزوهاش فکر خواهم کرد! 2_ به پدر و مادرم بگید ببخشید الان که روی این تخت هستم میبینم که حتی اگه اخراج میشدم، باز هم ارزش داشت، میموندم تو خونه 3_ به همسرم بگم که ای کاش تمام سال را کنار او در خانه می ماندم و با کمترین چیزها می ساختیم! 4_ به مردم بگید در ۱۴ روز گذشته من فقط سه روز بیرون بودم و اون هم فقط چند ساعت. تموم این روزهای بیماری میزان بی اهمیتی کارهایی که انجام دادم و اون مسیر هایی که در اون سه روز طی کردم فکر می کنم. 5_ به رئیس ام بگید واقعا ارزش داشت که شرکت را تعطیل نکردی؟ چند نفر بستری و بی‌خانمان شدند؟ 6_ به مردم بگید تلاش کردم به تعهدی که به دیگران دارم عمل کنم اما الان همون آدم ها از من دوری می‌کنند 7_ اشتباه کردم جدی نگرفتم، خانواده ام از طریق من مبتلا شدند، به خاطر حماقت من پدرم فوت شد 8_ من هنوز کلی کار انجام نشده دارم 9_ همه کارهایی که من الان به خاطرشون اینجا هستم چند ماه دیرتر هم انجام می‌شد، هیچ اشکالی نداشت 10_ من یک فرزند پا به ماه دارم، من حماقت کردم و هیچی ندارم که بگم!! جز شمردن روزها اینارو نگذاشتم که ناامید بشید برای آن دسته از افرادی که بدون هیچ ضرورتی نمیشینن در منزل، گذاشتیم شاید بشینن همه چیو به مسخره گرفتن بعضیا، بازار میرن، شمال میرن، هیات میرن، هیچیو رعایت نمیکنن، زندگی دیگرانم به خطر میندازن طبق احکام شرعی، این حق الناس هست و حتی دیه داره #کرونا #کرونا_را_جدی_بگیریم "حسین دارابی"