اگر فرض کنیم که کار یک ظرفشور، کم یا زیاد، بیهوده باشد بنابراین چرا تمام رستوران‌ها و هتل‌ها او را می‌خواهند؟ اگر از دلایل اقتصادی بگذریم، باید ببینیم که کار ظرف شستن و سابیدن دیگ، آن هم برای تمام عمر برای آدم دارای چه لذتی است؟ چون تردیدی وجود ندارد که مردم (آدم‌های ثروتمند) از آن‌که صحنه کار یک ظرفشور را در ذهن خود تصور می‌کنند، لذت می‌برند. مارکوس کاتو در این باره گفته است: یک برده نباید وقتی که بیدار است، بی‌کار بماند. کارش مفید باشد یا نه، اهمیتی ندارد، او فقط باید کار کند؛ زیرا همین کار کردن حداقل برای خود برده مفید است. این شیوه تفکر هنوز هم پایدار مانده و دلیل همه کارهای پرمشقت و طاقت فرسای بیهوده دنیای امروز است. جرج اورول / آس و پاس‌های پاریس و لندن @hayatt_ir