یه موقع‌هایی که احساس خمودی و رکود می‌کنم می‌دونم که باید بشینم پای حرف استاد، اگر از اقبال خوب من، نزدیک روز کلاس‌ها باشه که بهشت الهی به زمین اومده، اگر نه پناه می‌بریم به صوت‌های ضبط شده.. اینکه میگم به عمق کلمات باید توجه کنیم، نمی‌دونم شما حقا معنای احتیاج رو درک کردید یا نه، ولی وقتی تو اون حالت‌ها هستم و استاد حرف میزنه، من محتاج اینم که بشینم و حتی تحلیل کنم چه کلماتی رو به کار بردن.. امیدوارم به این احتیاح به خدا و افرادی که رنگ خدا دارن مبتلا بشید..