تقدیم به پیشگاه حضرت خدیجه کبری (س) این زن دَرش به روی تُهیدست باز بود از بس که او کریمه و مهمان نواز بود در ثروت او زبانزدِ اشراف مکّه بود با ثروتش که پرچم دین در فراز بود در سال های سخت نداری که ثروتش اسلام را بزرگترین امتیاز بود سرمایه اش کنار ،که در عصمت و عفاف او آبرویِ شهرِ بزرگ حجاز بود این زن عروسِ خانه ی« خورشید مکّه» شد او را صُداق: ماه و ستاره جهاز بود شب تا سحر کنار نبی سر به سجده داشت شب زنده دار و عاشقِ راز و نیاز بود می کرد عاشقانه به آیینه اقتدا پشتِ سرِ نبیِّ خدا در نماز بود جز او نداشت مَحرم اسراری آفتاب گنجینه ی سرائرِ دین ، اهلِ راز بود خورشید و ماه ماحصل ازدواجشان شد «کوثری» که از همه اوصاف ناز بود در دامنِ بهشتیِ خود« زُهره» پروراند با او کدام زن به جهان هم تراز بود؟ در شِعب بود دوش به دوشِ محمّدش جایی که واقعا به حضورش نیاز بود در اوجِ غم ز یُمنِ حضورِ خدیجه اش قلب نبی هر آینه در اهتزاز بود در شِعب، روحِ قدسی اش آرام پرکشید در این زمان, رحلت او جانگداز بود ✍️ شاعر : ناصر دوستی #ام_المومنین #حضرت_خدیجه_سلام_الله_علیها #ناصر_دوستی #حسینیه_اعظم_زنجان 🆔 https://t.me/haz_ir