تأملی درباره روایات کفرآمیز بودن غیرت زنان (2): بعد از یادداشت اینجانب درباره «تأملی درباره روایات کفرآمیزبودن غیرت زنان»، بعضی فضلا یادداشتی را برای این‌حقیر ارسال کرده‌اند که متن آن چنین است: «ازديدگاه آیة الله مكارم شيرازي (حفظه الله) در كتاب پیام امام، كفر در جمله (غيرة المرأة كفر) كفر عملي است نه اعتقادي. یعنی در هر صورت (حتی از روی حبّ) مخالفت زنان با ازدواجِ مجدد یک نوع چشم‌پوشی از حکم خداست. لذا در نتیجه فرقی نمی‌کند». ضمن تشکر از این بزرگوار در بیان مطلب مزبور، لازم است عرض کنم: اولاً کفر به معنی انکار است؛ در حالی که سخن ما درباره زنی است که حکم مشروعیت ازدواج مجدد را پذیرفته است و ای‌بسا در شرایط خاص با ازدواج مجدد شوهر موافقت کند؛ ولی انتظار دارد شوهرش مصالح خانواده و فرزندان را در نظر بگیرد و بدون عذر موجه از اختیار همسر دیگر خودداری کند. اگر مخالفت زن در این وضعیت مصداق کفر عملی باشد، عمل مردی که صرفاً به دلیل تنوع‌طلبی جنسی اقدام به اختیار همسر دیگر می‌کند و با کارش بنیان خانواده را به هم می‌ریزد چه عنوانی دارد؟ ثانیاً، اگر هم توجیه حضرت آقای مکارم را بپذیریم، تفاوت چندانی در مسأله ایجاد نمی‌کند. زیرا بین کفر اعتقادی و کفر عملی تفاوت زیادی وجود دارد. خیلی از مردم هستند که در اجرای احکام شرعی تساهل می‌کنند. کم نیستند کسانی که با وجود آگاهی از حرمت غیبت، نگاه به نامحرم، دروغ و غیره، این اعمال را انجام می‌دهند؛ یا به دلیل غفلت، یا به دلیل عادت و غیره. این امور به تعبیر حضرت آقای مکارم شیرازی کفر عملی است. زن هم با وجود اعتقاد به مشروعیت ازدواج مجدد، تحت تأثیر علاقه به همسر با ازدواج مجدد وی مخالفت می‌کند. حتی ممکن است مخالفت با ازدواج شوهر از سر خودخواهی نباشد؛ بلکه به خاطر آینده فرزندان و پیشگیری از مشاجرات خانوادگی با آن مخالفت کند. به هر صورت، نگرش یکسویه و گزینشی به احادیث صحیح نیست. با توجه به آنچه عرض شد، بر این باور هستم که روایات مورد نظر شامل این گروه از بانوان نمی‌شود.