کانال جامع حفظ قرآن: 📚📚📚 📚📚 📚 📝 نکات تفسیری فَعَقَرُوهٰا فَقٰالَ تَمَتَّعُوا فِي دٰارِكُمْ ثَلاٰثَةَ أَيّٰامٍ ذٰلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ (٦٥)هود ✅ در روایات اسلامى مى خوانیم: آن کس که ناقه را از پاى در آورد یک نفر بیش نبود، ولى با این حال، قرآن این کار را به تمام جمعیت مخالفان صالح نسبت مى دهد و به صورت صیغه جمع مى گوید «فَعَقَرُوها». این به خاطر آن است که: اسلام رضایت باطنى به یک امر و پیوند مکتبى با آن را به منزله شرکت در آن مى داند، در واقع، توطئه این کار جنبه فردى نداشت، و حتى کسى که اقدام به این عمل کرد، تنها متکى به نیروى خویش نبود، بلکه به نیروى جمع و پشتیبانى آنها دلگرم بود و مسلماً چنین کارى را نمى توان یک کار فردى محسوب داشت، بلکه یک کار گروهى و جمعى محسوب مى شود. امیر مؤمنان على(علیه السلام) مى فرماید: «ناقه ثمود را یک نفر از پاى در آورد، اما خداوند همه آن قوم سرکش را مجازات کرد؛ چرا که همه به آن راضى بودند». روایات متعدد دیگرى به همین مضمون، و یا مانند آن از پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) و ائمه اهل بیت (علیهم السلام) نقل شده، که اهمیت فوق العاده اسلام را با پیوند مکتبى و برنامه هاى هماهنگ فکرى روشن مى سازد، که به عنوان نمونه چند قسمت از آن را ذیلاً مى خوانیم: 1- قالَ رَسُولُ اللّه (صلى الله علیه وآله): «کسى که شاهد و ناظر کارى باشد، اما از آن متنفر باشد، همانند کسى است که از آن غائب بوده، و در آن شرکت نداشته، و کسى که در برنامه اى غائب بوده، اما قلباً به آن رضایت داشته، همانند کسى است که حاضر و شریک بوده». 2- امام على بن موسى الرضا (علیهما السلام) مى فرماید: «هر گاه کسى در مشرق کشته شود، و دیگرى در مغرب راضى به قتل او باشد، او در پیشگاه خدا شریک قاتل است». 3- و نیز از على (علیه السلام) نقل شده که فرمود: «کسى که به کار گروهى راضى باشد، همچون کسى است که با آنها در آن کار شرکت کرده است، اما کسى که عملاً شرکت کرده، دو گناه دارد گناه عمل و گناه رضایت» (و آن کس که فقط راضى بوده یک گناه دارد). منبع: تفسیر نمونه 📚 @hefzequranchannel 📚📚 📚📚📚