پوشیه،حجابِ مؤمنات
پاسخ👇🏽
مثل این است بگوییم چون در جامعه معتاد به مواد مخدر است دیگر از ضررهای چیزهای دیگر حرف نزنید مردم پس میزنند! این چه استدلالی است؟!
بشر ذاتا و تکاملا نفع گراست و منطق پذیر و باید نفع و ضررش را کامل و درست تبیین کنی.
مخاطب عام جامعه (یعنی وقتی کس خاصی را اسم نمی بریم) باید همه ی مرزها رو صریح بشناسد و از شنیدن صریح حرف منطقی و علمی هیچ کسی آزرده نمیشود و حتی اگر آزرده بشود همین آزردگی به نفعش است بالاخص در دراز مدت، چون دستکم میفهمد که خط مقابل افکارش چیست و عده ای هستند او را نمی پذیرند اما اگر همین را هم نفهمد و نداند یا ناقص و غیر منطقی برایش تبیین شود در واقع ما به او خیانت کرده ایم چون سبب شده ایم او تصویر مضحک و متناقض و غیر قابل دفاعی از حقیقت در پس ذهنش ثبت شود و بنابراین همین متناقض بودن سبب شود که حق را پیروی نکند و بنابراین با ناقص گویی او را در ابقاء و پیشروی به سمت باطل کمک میکنیم
انحراف رو باید صریح و دقیق و محکم بیان کرد به مخاطب عام ، فقط زبان نرم یا فقط زبان تند سازگار نیست
انسان هم به تنبیه احتیاج دارد هم به پاداش
،مکانیزم پاداش و تنبیه باید درست و بجا بکار برود
اگر جایی که پاداش نیاز است تنبیه بشود اثر منفی میدهد اگر جایی که تنبیه نیاز است پاداش داده شود باز اثر منفی دارد.
در عصری که هیچ کسی تاکید میکنم هیچ کسی این خطوط را ذکر نمیکند باید صراحت و استحکام بیان در تعریف مرزهای دین مستحکم باشد تا خط حفظ شود.
اگر من از چادر بگویم از پوشیه نگویم به بیحجابی کمک کرده ام چون چارچوب مضحکی را ساخته ام که متناقض است و قابل تبعیت نیست
اگر من از پوشیه بگویم از خانه نشینی نگویم باز به فاحشگی کمک کرده ام
ووو
دین را باید کامل گفت تا قابل تبعیت باشد و جایی که قبیحی اتفاق می افتد باید با مخاطب عام تند بود تا بدی اش معلوم گردد و ترک شود
بماند که راجع به مخاطب خاص هم همین منوال است در بسیاری مواقع.